သတို့သမီး (Part 1)

Part 1 ( Unicode)  

>>>>>>>>>>>>

for zawgyi users 👇👇👇

"အချိန်ကျပြီစွေး"

ဆေးလိပ်တစ်လိပ်ကိုမီးညှိပြီးဇိမ်ပြေနပြေသောက်နေသောစွေးကအနောက်ကခေါ်သံကြောင့်ဆေးလိပ်သောက်တာကိုရပ်လိုက်သည်။

ရှေ့တည်တည့်မှန်ကနေမြင်နေရသော ပတ်ဝန်းကျင်မြင်ကွင်းကို မဲ့ပြုံးပြုံးကြည့်လိုက်ပြီး ပါးစပ်ထဲကမမှုတ်ထုတ်ရသေးသော မီးခိုးငွေ့တွေကိုမှုတ်ထုတ်ပစ်လိုက်သည်။

ပတ်ဝန်းကျင်ကိုလွှမ်းခြုံသွားသောမီးခိုးငွေ့များက ညစ်ထေးထေး။

ကြည်လင်နေသော ကောင်းကင်ကြီးကိုလှမ်းမြင်နေရသော်လည်း စွေးရဲ့စိတ်ထဲမှာတော့ကြည်လင်သာယာမှုရှိမနေပါ။

မှုတ်ထုတ်လိုက်သောမီးခိုးငွေ့တွေနဲ့အတူစိတ်တို့ကမှိုင်းညို့ညို့....

ဆေးလိပ်ငွေ့တွေမွှန်ထူနေသောအခန်းထဲမှာ စွေးကတော့ထိုအနံ့များကို ကိုယ့်ရဲ့ထုံပေပေအကျင့်အတိုင်း မကြိုက်သော်လည်း ရှုရှိုက်နေမိသည်။

အဖြူရောင်ကုတ်အင်္ကျီနှင့်အဖြူရောင်ဘောင်းဘီကိုဝတ်ဆင်ထားသော‌စွေးပုံစံက ဝတ်ဆင်ထားသောဖြူစင်မှုတွေနှင့်မလိုက်ဖက်စွာ မှိုင်းညို့လို့နေသည်။ စွေးရဲ့စိတ်တွေ၊ အတွေးတွေ၊ လုပ်ရပ်တွေကမှိုင်းညို့နေမှာစွေးသိသည်။

ဆေးလိပ်ကိုဖင်စီခံထဲထိုးချေလိုက်ပြီး ခေါ်သံကြားရာဖက်လှည့်လိုက်သည်။ 

"ပန်းရောထိုးအုံးလေ"

စွေးကသတိရသလိုလိုဖြစ်သွားသည်။ ထို့နောက်တွင်မှ ဂရုမစိုက်စွာ ခေါင်းကိုတချက်ခါယမ်းလိုက်သည်။

"မလိုပါဘူး အန်တီစိုးရယ်"

ဂရုမစိုက်စွာခေါင်းခါပြပြီးမဲ့ပြုံးပြုံးပြလိုက်သောစွေးရယ်ပါ။သူ့အကျင့်အတိုင်း စိတ်မတည်ငြိမ်တိုင်းလက်ကောက်ဝတ်တစ်ဖက်ကိုတစ်ခြားလက်တစ်ဖက်နှင့်ဆုပ်ကိုင်ပြီးပွတ်သပ်ရင်း တစ်လှမ်းချင်းစီလျှောက်လာနေသည်။

"ဪ မဟုတ်သေးဘူးလေ စွေးကလည်း ဒါကမင်္ဂလာဆောင်ဆိုတော့ မင်္ဂလာဆောင်တွေရဲ့ ထုံးတမ်းတွေပါအောင်တော့လုပ်ရမှာပေါ့"

စွေးကအန်တီစိုးရှေ့ရောက်တော့တွေးနေသောအတွေးစတို့ကိုရပ်လိုက်သလိုခြေလှမ်းတို့ကိုလည်းရပ်တန့်ပစ်လိုက်သည်။ ပြီးမှကုတ်အင်္ကျီအနားစလေးကိုအသာလေးမတင်လိုက်သည်။

"အင်း ဒါဆို အန်တီစိုးသွားနှင့်လေ စွေးလိုက်လာခဲ့မယ်"

"ဒါဆိုလဲမြန်မြန်တော့လာနော် လူတွေစုံနေပြီ"

"ဟုတ်ကဲ့ပါ"

အန်တီစိုးထွက်သွားပြီးနောက် စွေးကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်မှန်ထဲကြည့်လိုက်မိသည်။ အရပ်ရှည်ရှည်အသားဖြူဖြူနှင့်စွေးပုံစံက အနောက်တိုင်းသူတစ်ယောက်နှင့်တူလွန်းနေသည်။ တူဆိုစွေးမြန်မာနိုင်ငံပြန်ရောက်တာကလည်းမကြာသေးလေတော့ စွေးပုံစံကအနောက်တိုင်း‌သူတွေရဲ့အပြုအမူမျိုး၊ ပုံစံမျိုးလွှမ်းမိုးနေသည်။

ထို့အပြင် ဂျစ်ကန်ကန်၊ မိုက်ကန်းကန်းပုံစံလည်းပေါက်နေလေသည်။

မာမီသာဒီသတင်းကြားလျှင် "အဓိပ္ပာယ်မရှိတာပဲ" ဆိုသည့်စကားကိုခွန်းချင်းထပ်အောင်ပြောနေမှာမြင်ယောင်သေးသည်။

သို့သော်ကိစ္စမရှိပါ။ 

စွေးဟာသမီးလိမ္မာမဟုတ်ပါ။ မိသားစုထဲမှာမိုက်ကန်းကန်းဖြစ်သည့်သမီးတစ်ယောက်သာ။

မာမီကလည်းစွေးကိုမနိုင်ပါ။ ဒယ်ဒီကတော့တချို့ကိစ္စတိုင်းကိုလျစ်လျူရှုထားတာသေချာပါသည်။

ဩစတေးလျမှာအခြေချတဲ့မာမီတို့အနေနဲ့မြန်မာနိုင်ငံမှာရှိနေတဲ့‌စွေးကိုတော့လှမ်းပြီးတယုတယပြောဆိုဆူဆဲတော့မည်မထင်ပါ။

ဒါ့အပြင်နိုင်ငံပေါင်းစုံကို စွေးရဲ့ထုတ်ကုန်တွေ ပေါက်မြောက်ချင်တဲ့အတွက် နိုင်ငံတိုင်းဆီဈေးကွက်စနစ်ကြည့်ဖို့သွားရင်း စွေးကတော့ ဟိုဆီဒီဆီကူးနေလေတော့ စွေးဘယ်မှာရှိနေသလဲလဲ မာမီတို့က သိဖို့မလွယ်ကူ။

အခုမြန်မာနိုင်ငံမှာလက်ထပ်ပွဲလုပ်လိုက်တာလဲ မာမီသိမှာမဟုတ်။

ပိုဆိုးတာကအခုလက်ထပ်မဲ့သူကမာမီတို့ထင်ထားသလို အမျိုးသားတစ်ယောက်နှင့် မဟုတ်ခြင်းအတွက်လည်း မာမီတို့သိလျှင်ဘယ်လောက်များ သွေးပျက်ကြမလဲ စွေးမသိ။

သို့သော် သွင်လက်စွေးက ဘယ်တော့မှ အကြောင်းအကျိုးမရှိတဲ့အလုပ်မလုပ်ဘူးဆိုတာတော့ မာမီတို့ကိုသိစေချင်ပါသည်။ ထို့အပြင်မအောင်မြင်သေးတဲ့အလုပ်မျိုးကိုလည်းဘယ်တော့မှချပြလေ့ရှိသူမဟုတ်။ သို့သော် လုပ်ဆောင်နေတုန်းကျရှုံးသွားရင်တော့အရာရာတိုင်းက လူမသိသူမသိကွယ်ပျောက်သွားမှကြိုက်သည်။

စွေးဟာမိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို လက်ထပ်ယူရလောက်အောင် ချစ်နေလို့မဟုတ်ဆိုတာတော့ မာမီနဲ့ဒယ်ဒီ သိစေချင်သည်။

စွေး ရဲ့ဆံပင်တွေကခပ်မြောက်မြောက်စုချည်ထားသည်။ 

လက်မှာပတ်ထားသော နာရီလေးကိုကြည့်လိုက်တော့ ၁၀ နာရီခွဲ။

မင်္ဂလာပွဲဆိုသော်ငြားလူပေါင်းရာချီ၍မဟုတ်ပါ။ 

လူပေါင်း ၃၀ လောက်သာပါသောမင်္ဂလာပွဲရယ်ပါ။

ဒီ၃၀ဆိုတာလည်း လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်မိတ်ဆွေများသာ။

‌

စွေးကိုယ့်ဘာသာမှန်ထဲမှာအဝကြည့်ပြီးတော့အပြင်ဖက်ထွက်လာခဲ့သည်။

မင်္ဂလာပွဲကျင်းပသည့်နေရာက ဧက ၂၀ ကျော်မျှကျယ်ဝန်းသော စွေးရဲ့အိမ်ကြီးထဲမှာပင်။

၄ ထပ်ဆောက်ထားသောစွေးရဲ့အိမ်ကြီးမှာ ၄ ထပ်မြောက်က စွေးအပန်းဖြေ‌သည့်နေရာပင်။ 

အိမ်ကြီးတစ်ခုလုံးသွားရလွယ်အောင် lift တပ်ထားသည့်အတွက် သွားရသည်ကအဆင်ပြေပါသည်။ အခုစွေးရှိနေတာက ၄ ထပ်မြောက်မှာဖြစ်သည့်အတွက် စွေးက အောက်ဆင်းဖို့အတွက်   lift ရှိရာဆီလာခဲ့လိုက်သည်။

Ground ဆီ‌နှိပ်လိုက်ပြီး အောက်ထပ်ကိုဆင်းလာခဲ့သည်။

ပြောသံများဆူညံနေသောအောက်ထပ်မြက်ခင်းပြင်ပေါ်ကစားပွဲများဆီငွားငွားစွင့်စွင့်လျှောက်လာလိုက်သည်။

သုခက်နွန်း။

အဖြူရောင်ဂါဝန်‌ကြီးကိုဝတ်ဆင်ထားလျက် နှင်းဆီဖြူလက်ကိုင်ပန်းကိုကိုင်ကာရပ်နေတဲ့မိန်းကလေး။

တစ်နည်း စွေးလက်ထပ်မဲ့မိန်းကလေး။

စွေးရဲ့သတို့သမီးလောင်းပေါ့။

စွေးက စားပွဲဝိုင်းများကြားက လျှောက်လမ်းမှနေ၍လမ်းလျှောက်လာခဲ့တော့အားလုံးကလက်ခုပ်တီးနေကြသည်။

စားပွဲရဲ့ရှေ့ဆုံးမှာထိုင်နေသူကတော့မျက်နှာသိပ်မကောင်းပါ။

သို့သော် စွေးကဂရုမစိုက်ပါ။

စွေးဆိုတာနဂိုကတည်းကလည်းဘာကိုမှဂရုစိုက်တတ်သူမဟုတ်တော့ အခုကိစ္စမှာလည်း စွေးဂရုမစိုက်ပါ။

စွေးကသုခက်နွန်းရဲ့လက်ကိုသွားကိုင်လိုက်သည်။ ဇာပဝါပါးလေးဖုံးထားသော သုခက်နွန်းရဲ့မျက်နှာလေးက စွေးကိုတည့်တည့်ကြည့်နေတာတော့မဟုတ်ပါ။ ‌အောက်ကိုငိုက်စိုက်စိုက်နှင့်ရှက်ရွံ့နေသည့်ပုံစံ အလိုမကျသည့်ပုံစံပေါ်နေသည်။ သို့သော် စွေးကဂရုမစိုက်သလို သုခက်နွန်းကလည်း ဘာမှပြောဆိုခြင်းမရှိ။

လေးကိုဝတ်ပေးလိုက်တော့အားလုံးကလက်ခုပ်တီးကြသည်။ သုခက်နွန်းကလည်းပြန်ဝတ်ပေးသည်။

သူ့လက်တွေကတုန်ရီနေတာကိုစွေးသတိထားမိသည်။

သူဝတ်ပေးသောလက်စွပ်လေးစွေးဆီရောက်သွားတော့ စွေးကသုခက်နွန်းရဲ့နှုတ်ခမ်းပါးပါးလေးဆီလှမ်းနမ်းလိုက်သည်။

များစွာသောလူတို့ကကျယ်လောင်စွာလက်ခုပ်တီးကြသော်လည်း ကြက်သေသေနေသူကသုခက်နွန်းပါ။

တုံ့ပြန်မှုမရှိသောအနမ်းတို့ကိုမရမကနမ်းရှိုက်နေမိသူကတော့စွေးရယ်ပါ။

"နည်းနည်းလေးတော့ဟန်ဆောင်ပြီးနမ်းသင့်တယ် သုခက်နွန်း"

စွေးရဲ့အသံတိုးတိုးလေးကြောင့်ဆတ်ကနဲတုန်သွားလေသည်။

"ဆောရီး !!! ကျွန်မအတွက်နည်းနည်းခက်ခဲလို့ပါ"

စွေးကသုခက်နွန်းရဲ့ပါးကိုကိုင်ကာပြုံးပြလိုက်သည်။

မင်္ဂလာပွဲကြီးကအောင်မြင်စွာပြီးမြောက်သွားသည်။

ရှေ့ဆုံးမှာထိုင်နေသောသူကို စွေးကလက်ပြလိုက်ပြီး ပခုံးနှစ်ဖက်တွန့်ပြလိုက်သည်။

အဆင်ပြေရဲ့လား.......

Zawgyi 

"အခ်ိန္က်ၿပီေစြး"

ေဆးလိပ္တစ္လိပ္ကိုမီးညႇိၿပီးဇိမ္ေျပနေျပေသာက္ေနေသာေစြးကအေနာက္ကေခၚသံေၾကာင့္ေဆးလိပ္ေသာက္တာကိုရပ္လိုက္သည္။

ေရွ႕တည္တည့္မွန္ကေနျမင္ေနရေသာ ပတ္ဝန္းက်င္ျမင္ကြင္းကို မဲ့ၿပဳံးၿပဳံးၾကည့္လိုက္ၿပီး ပါးစပ္ထဲကမမႈတ္ထုတ္ရေသးေသာ မီးခိုးေငြ႕ေတြကိုမႈတ္ထုတ္ပစ္လိုက္သည္။

ပတ္ဝန္းက်င္ကိုလႊမ္းၿခဳံသြားေသာမီးခိုးေငြ႕မ်ားက ညစ္ေထးေထး။

ၾကည္လင္ေနေသာ ေကာင္းကင္ႀကီးကိုလွမ္းျမင္ေနရေသာ္လည္း ေစြးရဲ႕စိတ္ထဲမွာေတာ့ၾကည္လင္သာယာမႈရွိမေနပါ။

မႈတ္ထုတ္လိုက္ေသာမီးခိုးေငြ႕ေတြနဲ႔အတူစိတ္တို႔ကမႈိင္းညိဳ႕ညိဳ႕....

ေဆးလိပ္ေငြ႕ေတြမႊန္ထူေနေသာအခန္းထဲမွာ ေစြးကေတာ့ထိုအနံ႔မ်ားကို ကိုယ့္ရဲ႕ထုံေပေပအက်င့္အတိုင္း မႀကိဳက္ေသာ္လည္း ရႈရႈိက္ေနမိသည္။

အျဖဴေရာင္ကုတ္အက်ႌႏွင့္အျဖဴေရာင္ေဘာင္းဘီကိုဝတ္ဆင္ထားေသာ‌ေစြးပုံစံက ဝတ္ဆင္ထားေသာျဖဴစင္မႈေတြႏွင့္မလိုက္ဖက္စြာ မႈိင္းညိဳ႕လို႔ေနသည္။ ေစြးရဲ႕စိတ္ေတြ၊ အေတြးေတြ၊ လုပ္ရပ္ေတြကမႈိင္းညိဳ႕ေနမွာေစြးသိသည္။

ေဆးလိပ္ကိုဖင္စီခံထဲထိုးေခ်လိုက္ၿပီး ေခၚသံၾကားရာဖက္လွည့္လိုက္သည္။ 

"ပန္းေရာထိုးအုံးေလ"

ေစြးကသတိရသလိုလိုျဖစ္သြားသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္မွ ဂ႐ုမစိုက္စြာ ေခါင္းကိုတခ်က္ခါယမ္းလိုက္သည္။

"မလိုပါဘူး အန္တီစိုးရယ္"

ဂ႐ုမစိုက္စြာေခါင္းခါျပၿပီးမဲ့ၿပဳံးၿပဳံးျပလိုက္ေသာေစြးရယ္ပါ။သူ႔အက်င့္အတိုင္း စိတ္မတည္ၿငိမ္တိုင္းလက္ေကာက္ဝတ္တစ္ဖက္ကိုတစ္ျခားလက္တစ္ဖက္ႏွင့္ဆုပ္ကိုင္ၿပီးပြတ္သပ္ရင္း တစ္လွမ္းခ်င္းစီေလွ်ာက္လာေနသည္။

"ဪ မဟုတ္ေသးဘူးေလ ေစြးကလည္း ဒါကမဂၤလာေဆာင္ဆိုေတာ့ မဂၤလာေဆာင္ေတြရဲ႕ ထုံးတမ္းေတြပါေအာင္ေတာ့လုပ္ရမွာေပါ့"

ေစြးကအန္တီစိုးေရွ႕ေရာက္ေတာ့ေတြးေနေသာအေတြးစတို႔ကိုရပ္လိုက္သလိုေျခလွမ္းတို႔ကိုလည္းရပ္တန႔္ပစ္လိုက္သည္။ ၿပီးမွကုတ္အက်ႌအနားစေလးကိုအသာေလးမတင္လိုက္သည္။

"အင္း ဒါဆို အန္တီစိုးသြားႏွင့္ေလ ေစြးလိုက္လာခဲ့မယ္"

"ဒါဆိုလဲျမန္ျမန္ေတာ့လာေနာ္ လူေတြစုံေနၿပီ"

"ဟုတ္ကဲ့ပါ"

အန္တီစိုးထြက္သြားၿပီးေနာက္ ေစြးကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္မွန္ထဲၾကည့္လိုက္မိသည္။ အရပ္ရွည္ရွည္အသားျဖဴျဖဴႏွင့္ေစြးပုံစံက အေနာက္တိုင္းသူတစ္ေယာက္ႏွင့္တူလြန္းေနသည္။ တူဆိုေစြးျမန္မာႏိုင္ငံျပန္ေရာက္တာကလည္းမၾကာေသးေလေတာ့ ေစြးပုံစံကအေနာက္တိုင္း‌သူေတြရဲ႕အျပဳအမူမ်ိဳး၊ ပုံစံမ်ိဳးလႊမ္းမိုးေနသည္။

ထို႔အျပင္ ဂ်စ္ကန္ကန္၊ မိုက္ကန္းကန္းပုံစံလည္းေပါက္ေနေလသည္။

မာမီသာဒီသတင္းၾကားလွ်င္ "အဓိပၸာယ္မရွိတာပဲ" ဆိုသည့္စကားကိုခြန္းခ်င္းထပ္ေအာင္ေျပာေနမွာျမင္ေယာင္ေသးသည္။

သို႔ေသာ္ကိစၥမရွိပါ။ 

ေစြးဟာသမီးလိမၼာမဟုတ္ပါ။ မိသားစုထဲမွာမိုက္ကန္းကန္းျဖစ္သည့္သမီးတစ္ေယာက္သာ။

မာမီကလည္းေစြးကိုမႏိုင္ပါ။ ဒယ္ဒီကေတာ့တခ်ိဳ႕ကိစၥတိုင္းကိုလ်စ္လ်ဴရႈထားတာေသခ်ာပါသည္။

ဩစေတးလ်မွာအေျခခ်တဲ့မာမီတို႔အေနနဲ႔ျမန္မာႏိုင္ငံမွာရွိေနတဲ့‌ေစြးကိုေတာ့လွမ္းၿပီးတယုတယေျပာဆိုဆူဆဲေတာ့မည္မထင္ပါ။

ဒါ့အျပင္ႏိုင္ငံေပါင္းစုံကို ေစြးရဲ႕ထုတ္ကုန္ေတြ ေပါက္ေျမာက္ခ်င္တဲ့အတြက္ ႏိုင္ငံတိုင္းဆီေဈးကြက္စနစ္ၾကည့္ဖို႔သြားရင္း ေစြးကေတာ့ ဟိုဆီဒီဆီကူးေနေလေတာ့ ေစြးဘယ္မွာရွိေနသလဲလဲ မာမီတို႔က သိဖို႔မလြယ္ကူ။

အခုျမန္မာႏိုင္ငံမွာလက္ထပ္ပြဲလုပ္လိုက္တာလဲ မာမီသိမွာမဟုတ္။

ပိုဆိုးတာကအခုလက္ထပ္မဲ့သူကမာမီတို႔ထင္ထားသလို အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ႏွင့္ မဟုတ္ျခင္းအတြက္လည္း မာမီတို႔သိလွ်င္ဘယ္ေလာက္မ်ား ေသြးပ်က္ၾကမလဲ ေစြးမသိ။

သို႔ေသာ္ သြင္လက္ေစြးက ဘယ္ေတာ့မွ အေၾကာင္းအက်ိဳးမရွိတဲ့အလုပ္မလုပ္ဘူးဆိုတာေတာ့ မာမီတို႔ကိုသိေစခ်င္ပါသည္။ ထို႔အျပင္မေအာင္ျမင္ေသးတဲ့အလုပ္မ်ိဳးကိုလည္းဘယ္ေတာ့မွခ်ျပေလ့ရွိသူမဟုတ္။ သို႔ေသာ္ လုပ္ေဆာင္ေနတုန္းက်ရႈံးသြားရင္ေတာ့အရာရာတိုင္းက လူမသိသူမသိကြယ္ေပ်ာက္သြားမွႀကိဳက္သည္။

ေစြးဟာမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို လက္ထပ္ယူရေလာက္ေအာင္ ခ်စ္ေနလို႔မဟုတ္ဆိုတာေတာ့ မာမီနဲ႔ဒယ္ဒီ သိေစခ်င္သည္။

ေစြး ရဲ႕ဆံပင္ေတြကခပ္ေျမာက္ေျမာက္စုခ်ည္ထားသည္။ 

လက္မွာပတ္ထားေသာ နာရီေလးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၁၀ နာရီခြဲ။

မဂၤလာပြဲဆိုေသာ္ျငားလူေပါင္းရာခ်ီ၍မဟုတ္ပါ။ 

လူေပါင္း ၃၀ ေလာက္သာပါေသာမဂၤလာပြဲရယ္ပါ။

ဒီ၃၀ဆိုတာလည္း လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မိတ္ေဆြမ်ားသာ။

‌

ေစြးကိုယ့္ဘာသာမွန္ထဲမွာအဝၾကည့္ၿပီးေတာ့အျပင္ဖက္ထြက္လာခဲ့သည္။

မဂၤလာပြဲက်င္းပသည့္ေနရာက ဧက ၂၀ ေက်ာ္မွ်က်ယ္ဝန္းေသာ ေစြးရဲ႕အိမ္ႀကီးထဲမွာပင္။

၄ ထပ္ေဆာက္ထားေသာေစြးရဲ႕အိမ္ႀကီးမွာ ၄ ထပ္ေျမာက္က ေစြးအပန္းေျဖ‌သည့္ေနရာပင္။ 

အိမ္ႀကီးတစ္ခုလုံးသြားရလြယ္ေအာင္ lift တပ္ထားသည့္အတြက္ သြားရသည္ကအဆင္ေျပပါသည္။ အခုေစြးရွိေနတာက ၄ ထပ္ေျမာက္မွာျဖစ္သည့္အတြက္ ေစြးက ေအာက္ဆင္းဖို႔အတြက္   lift ရွိရာဆီလာခဲ့လိုက္သည္။

Ground ဆီ‌ႏွိပ္လိုက္ၿပီး ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းလာခဲ့သည္။

ေျပာသံမ်ားဆူညံေနေသာေအာက္ထပ္ျမက္ခင္းျပင္ေပၚကစားပြဲမ်ားဆီငြားငြားစြင့္စြင့္ေလွ်ာက္လာလိုက္သည္။

သုခက္ႏြန္း။

အျဖဴေရာင္ဂါဝန္‌ႀကီးကိုဝတ္ဆင္ထားလ်က္ ႏွင္းဆီျဖဴလက္ကိုင္ပန္းကိုကိုင္ကာရပ္ေနတဲ့မိန္းကေလး။

တစ္နည္း ေစြးလက္ထပ္မဲ့မိန္းကေလး။

ေစြးရဲ႕သတို႔သမီးေလာင္းေပါ့။

ေစြးက စားပြဲဝိုင္းမ်ားၾကားက ေလွ်ာက္လမ္းမွေန၍လမ္းေလွ်ာက္လာခဲ့ေတာ့အားလုံးကလက္ခုပ္တီးေနၾကသည္။

စားပြဲရဲ႕ေရွ႕ဆုံးမွာထိုင္ေနသူကေတာ့မ်က္ႏွာသိပ္မေကာင္းပါ။

သို႔ေသာ္ ေစြးကဂ႐ုမစိုက္ပါ။

ေစြးဆိုတာနဂိုကတည္းကလည္းဘာကိုမွဂ႐ုစိုက္တတ္သူမဟုတ္ေတာ့ အခုကိစၥမွာလည္း ေစြးဂ႐ုမစိုက္ပါ။

ေစြးကသုခက္ႏြန္းရဲ႕လက္ကိုသြားကိုင္လိုက္သည္။ ဇာပဝါပါးေလးဖုံးထားေသာ သုခက္ႏြန္းရဲ႕မ်က္ႏွာေလးက ေစြးကိုတည့္တည့္ၾကည့္ေနတာေတာ့မဟုတ္ပါ။ ‌ေအာက္ကိုငိုက္စိုက္စိုက္ႏွင့္ရွက္႐ြံ႕ေနသည့္ပုံစံ အလိုမက်သည့္ပုံစံေပၚေနသည္။ သို႔ေသာ္ ေစြးကဂ႐ုမစိုက္သလို သုခက္ႏြန္းကလည္း ဘာမွေျပာဆိုျခင္းမရွိ။

ေလးကိုဝတ္ေပးလိုက္ေတာ့အားလုံးကလက္ခုပ္တီးၾကသည္။ သုခက္ႏြန္းကလည္းျပန္ဝတ္ေပးသည္။

သူ႔လက္ေတြကတုန္ရီေနတာကိုေစြးသတိထားမိသည္။

သူဝတ္ေပးေသာလက္စြပ္ေလးေစြးဆီေရာက္သြားေတာ့ ေစြးကသုခက္ႏြန္းရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းပါးပါးေလးဆီလွမ္းနမ္းလိုက္သည္။

မ်ားစြာေသာလူတို႔ကက်ယ္ေလာင္စြာလက္ခုပ္တီးၾကေသာ္လည္း ၾကက္ေသေသေနသူကသုခက္ႏြန္းပါ။

တုံ႔ျပန္မႈမရွိေသာအနမ္းတို႔ကိုမရမကနမ္းရႈိက္ေနမိသူကေတာ့ေစြးရယ္ပါ။

"နည္းနည္းေလးေတာ့ဟန္ေဆာင္ၿပီးနမ္းသင့္တယ္ သုခက္ႏြန္း"

ေစြးရဲ႕အသံတိုးတိုးေလးေၾကာင့္ဆတ္ကနဲတုန္သြားေလသည္။

"ေဆာရီး !!! ကြၽန္မအတြက္နည္းနည္းခက္ခဲလို႔ပါ"

ေစြးကသုခက္ႏြန္းရဲ႕ပါးကိုကိုင္ကာၿပဳံးျပလိုက္သည္။

မဂၤလာပြဲႀကီးကေအာင္ျမင္စြာၿပီးေျမာက္သြားသည္။

ေရွ႕ဆုံးမွာထိုင္ေနေသာသူကို ေစြးကလက္ျပလိုက္ၿပီး ပခုံးႏွစ္ဖက္တြန႔္ျပလိုက္သည္။

အဆင္ေျပရဲ႕လား.......