သတို့သမီး (Part 2)

သတို့သမီး (Part 2)

 သောက်ချင်ဖွယ်ရနံ့လေးသင်းပျံ့နေသောကော်ဖီခွက်လေးကိုကြည့်ပြီး နွန်း သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်မိသည်။ 

မနက် ၆ နာရီ။

နွန်းနိုးလာတော့သွင်လက်စွေးကမရှိတော့။

စားပွဲပေါ်မှာနွားနို့အနည်းငယ်ရယ်၊ နို့မပါ သကြားမပါသောပလိန်းကော်ဖီတစ်ခွက်ရယ်၊ ပေါင်မုန့်မီးကင်တစ်ချပ်ရယ်၊ ‌ကြက်ဥ half fried ကြော်ရယ်ရှိသည်။ 

ညကနှစ်ခြိုက်စွာလည်းအိပ်မပျော်ပါ။ သူစိမ်းအိမ်ကြီးထဲမှာတစ်ယောက်ထဲအိပ်နေရတယ်ဆိုသည့်အသိကြောင့် ကြောက်ရွံ့စိတ်ကြောင့်ပေလားမသိ။

ထို့ကြောင့်မျက်လုံးတွေကစပ်ဖျင်းဖျင်းဖြစ်နေသည်။

"သမီးလေးနိုးလာပြီလား"

နောက်ကနေဝင်လာသောအသံကြောင့်နွန်းလှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ 

အန်တီစိုးလို့‌သွင်လက်စွေးခေါ်ခေါ်နေသည့်အသက်၅၀ခန့်လောက်အန်တီကြီးရယ်ပါ။

ထိုအန်တီကြီးက‌သူ့ရဲ့ဆွေမျိုးလား၊အသိလား နွန်းဘာမှမသိပါ။

သွင်လက်စွေးနဲ့ပတ်သက်တာမှန်သမျှနွန်းသေချာမသိပါ။

သောထိုအမျိုးသမီးကြီးကိုတော့နွန်းကပြန်ပြုံးပြလိုက်သည်။

" ဟုတ်ကဲ့အန်တီ "

"သမီးလေးအိပ်ရောပျော်ရဲ့လား မျက်နှာလေးကမို့‌နေသလိုပဲနော်"

ဟင်းရွက်တချို့ကိုစားပွဲပေါ်တင်ရင်း နွန်းကိုစိုက်ကြည့်ပြီးပြောလိုက်သဖြင့်နွန်းကလည်း မလုံမလဲနှင့်ကိုယ့်မျက်နှာကိုကိုယ်ပြန်စမ်းမိသည်။

"ဟုတ်လား အဟီး အမှန်အတိုင်းပြောရရင် နည်းနည်းတော့ကြောက်တာပေါ့"

"ဟယ် ဘာလို့လဲသမီးရဲ့ စွေးကသမီးနဲ့အတူလာမအိပ်ဘူးလား"

မျက်လုံးအပြူးသားနှင့်မေးလိုက်သည့်အတွက်

နွန်းပင်အံ့ဩသွားရသည်။ သူတို့ကိုယ်တိုင်ကိုမသိကြတာလားဟု ထင်မိသွားသည်။ နွန်းလည်း ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။

"ဟုတ်....သူကလာမအိပ်ပါဘူး၊ တခြားအခန်းမှာအိပ်တာထင်တယ်"

"ဟယ် ဒီကောင်မလေးကတော့ကွယ်"

"ရပါတယ် နွန်းလည်းတခြားလူရှိနေရင် သိပ်မအိပ်တတ်လို့ပါ"

ထိုအန်တီကြီးကနွန်းကိုကြည့်ပြီးစိတ်မကောင်းသလိုဖြစ်သွားသည်။

"မင်း နိုးနေပြီလား"

အသံကြားရာဖက်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ အနက်ရောင်အားကစားဝတ်စုံဝမ်းဆက်နှင့်ဝင်လာသည့်သွင်လက်စွေးကိုတွေ့လိုက်ရသည်။

မျက်နှာမှာလည်းချွေးအနည်းငယ်စို့နေသည့်အတွက် သူအားကစားလုပ်ပြီးပြန်လာမှန်း နွန်းကသူမပြောလည်းအလိုလိုသိလိုက်သည်။

"အင်း နိုးနေပြီ"

နွန်းကသူ့ကိုကြည့်ပြီးအသံတိုးတိုးလေးနှင့်ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ သူကထမင်းစားခန်းထဲဝင်လာပြီး နွန်းအနားမှာဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ချွေးတွေစို့နေသော သူ့မျက်နှာပြင်က ဝင်းလက်လို့နေသည်။ ဝင်းဝါပြောင်လက်နေသော သူ့မျက်နှာပြင်ကအဖုအပိမ့်ကင်းမဲ့စွာချောမွေ့လို့နေသည်။

ဆံမျှင်လေးတွေအနည်းငယ်ရှုပ်ပွနေသောသူ့လည်တိုင်က ချွေးစက်လေးများကြောင့် ဝင်းဝါမှုကိုပိုပြီးထင်ပေါ်နေစေသည်။

သူလာထိုင်လို့ထိုင်ပါရဲ့။ အန်တီကြီးကထသွားပြီး ဟင်းရွက်များကိုသွားကိုင်လို့နေလေသည်။ သူက  ကော်ဖီကရားထဲကကောည်ဖီအချို့ကို ခွက်အလွတ်ထဲငှဲ့လိုက်သည်။ နှပ်ထားသည့်ကော်ဖီအချို့ကို ဒီအတိုင်းမော့သောက်လိုက်သည်။ 

သူကအခါးကြိုက်တယ်ထင်ပါရဲ့လို့စိတ်ထဲကတွေးလိုက်မိသည်။

"သုခက်နွန်း"

ကော်ဖီသောက်ပြီးနောက် နွန်းမျက်နှာကိုတည့်တည့်စိုက်ပြီး အသံတိုးတိုးနှင့်ခေါ်လိုက်သည့်အတွက် နွန်းသူ့ကိုပြန်ကြည့်လိုက်သည်။

"ဟုတ်"

"မင်း အလုပ်သွားစရာမလိုတော့ဘူးနော်"

"ရှင်"

သူ့စကားကြောင့်နွန်းမျက်ဝန်းတွေအဝိုင်းသားဖြစ်သွားသည်။ နွန်းကအလုပ်မသွားလို့မရပါလေ။ သူနဲ့နွန်းကလက်ထပ်ထားတယ်ဆိုပေမဲ့ တရားဥပဒေအရလို့ပြောလို့မှမရတာ။ နွန်းကသူ့ကိုအားကိုးရင်သူကနွန်းကိုဘယ်အချိန်ပစ်ချသွားမလဲ နွန်းမှခန့်မှန်းလို့မရနိုင်တာ။ 

နွန်းအလုပ်မရှိလို့မဖြစ်။ 

"နွန်း အလုပ်တော့သွားပါရစေ"

နွန်းသူ့ကိုမျက်ဝန်းအဝိုင်းသားနှင့်ကြည့်ပြီး တောင်းပန်သံလေးနှင့်ပြောလိုက်သည်။ ဒီအမျိုးသမီးသည် နွန်းကိုဘာလို့လက်ထပ်ခဲ့မှန်း နွန်း ဘယ်လိုနည်းနဲ့မှခန့်မှန်းလို့မရပါလေ။

နွန်းခန့်မှန်းမိသလောက် သွင်လက်စွေးသည် ချမ်းသာကြွယ်ဝသည့်အမျိုးသမီးတစ်ဦးသာဖြစ်သည်။ သူ့အိမ်ရဲ့အနေအထားကိုကြည့်ပြီး သူချမ်းသာမှန်း နွန်းခန့်မှန်းမိပါသည်။ သို့သော် နွန်းလိုအမျိုးသမီးတစ်ယောက်ကို သူဘာလို့လက်ထပ်ခဲ့မှန်း နွန်းမသိပါလေ။

နွန်းဘဝကလည်း ဘာမှငြင်းပိုင်ခွင့်မရှိလေတော့.....

"ဘာလို့မင်းအလုပ်ကိုသွားချင်ရတာလဲ"

စူးရှရှနှင့်ဩဇာအပြည့်ရှိသောသူ့အသံကြောင့် နွန်းရဲ့တုံ့ပြန်ဖို့တွေးထားတဲ့အတွေးတွေက လည်ချောင်းဝမှာတင်ပျောက်ဆုံးကုန်သည်။

သူကနွန်းမျက်နှာကိုခဏစိုက်ကြည့်ပြီး စားပွဲပေါ်ကသူ့လက်များ စားပွဲပေါ်တတောက်တောက်ခေါက်နေတာကိုစိုက်ကြည့်လိုက်သည်။

နွန်းသူ့ကိုတောင်းပန်သည့်မျက်နှာပေးနှင့်ကြည့်လိုက်သည်။သူကအတော်ကြာအောင်စဉ်းစားနေဟန်တူပါသည်။

နောက်မှ.....

"ကောင်းပြီလေ အချိန်အတိုင်းအတာတစ်ခုထိတော့ မင်းလုပ်ပေါ့ ဒါပေမဲ့ မင်းလုံးဝမလုပ်ရမဲ့အရာကလည်းရှိတယ်!!"

နွန်းသူ့မျက်နှာကိုဆတ်ကနဲကြည့်လိုက်မိသည်။ သူကနွန်းကိုပြန်စိုက်ကြည့်ပြီး...

"မင်းမိသားစုနဲ့လုံးဝအဆက်အသွယ်မလုပ်ရဘူး"

"ရှင်!!!!"

နွန်းရဲ့တုံ့ပြန်သံကိုသူကမကြားချင်တော့လို့လားမသိ။ စားပွဲကနေချက်ချင်းထသွားသည်။ 

နွန်းမှာသာယောင်လည်လည်နဲ့ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။

နွန်းကဘာကြောင့်ဒီအိမ်ကြီးဆီရောက်လာရတာလဲဆိုပြီး ‌မေးကြည့်ချင်ပါသေးသည်။

သို့သော် နွန်းကိုသူတို့ကအလိုရှိသည်၊ မရှိသည်ကိုတော့ နွန်း မသိပါ။ သွင်လက်စွေးနဲ့ဘာလို့လက်ထပ်ခိုင်းခဲ့သည်ဆိုတာလဲ နွန်းမေးပိုင်ခွင့်မရှိခဲ့ပေမဲ့ သိခွင့်တော့ရှိချင်သေးသည်။

နွန်းမှာအားကိုးရမဲ့လူရယ်လို့မရှိသလိုခံစားလိုက်ရသည်။

တကယ်တော့ကျေးဇူးတရားဆိုတာဆပ်ရတယ်တဲ့။ တနည်း ဖေဖေနဲ့မေမေရဲ့ကျေးဇူးတရားကိုပေါ့။

>>>>>>>>>>>>>>

"စွေး"

ဝုန်းကနဲဆွဲကြားလိုက်ရသောအသံကြောင့်စွေးစာရင်းတွေကြည့်နေရာမှလန့်ဖျတ်မိသွားသည်။ ကြည့်လိုက်တော့မင်းပြည့်သျှံရယ်ပါ။ အနက်ရောင်တီရှပ်နှင့်ဂျင်းပင်တိုကိုဝတ်ထားပြီး အရေးကြီးသည့်ပုံစံပေါက်နေသည့်သျှံ့ပုံစံကို စွေးကမျက်မှောင်ကုတ်ပြီးကြည့်လိုက်သည်။ သျှံနောက်ကနေ ကုပ်ကုပ်လေးရပ်နေသူက စွေးရဲ့စက္ကထရီမလေးပင်။

"မမ ကျွန်မတို့တားပါတယ် သူကကိုဇွတ်ဝင်လာတာပါ"

တုန်တုန်ရီရီနှင့်ဖြေနေသောကောင်မလေးကိုကြည့်ပြီး စွေးကသွားတော့ဟူသည့်သဘောဖြင့် လက်ယမ်းပြလိုက်သည်။

ကောင်မလေးထွက်သွားတော့စွေးကသျှံ့ကိုစိတ်ပျက်သည့်ပုံစံနဲ့ကြည့်လိုက်သည်။

"နင်ကယဉ်ကျေးမှုကိုမရှိတော့တာလား သျှံ "

စွေးသူ့ကိုစိတ်ပျက်စလိုလိုမျက်နှာပေးနှင့်ကြည့်လိုက်ပြီး ထိုင်နေရာကနေထလာခဲ့လိုက်သည်။

"နင် လက်ထပ်လိုက်တယ်ဆို"

"အဲ့တာသိချင်လို့လိုက်လာတယ်ဆိုပါတော့"

စွေးကလက်ပိုက်ပြီးမထီပြုံးပြုံးပြီးမေးလိုက်သည်။

"ငါ့ပုံစံကအပျော်ခရီးထွက်လာတဲ့ပုံစံနဲ့တူနေလို့လားစွေး"

သူကလည်းပြန်ရွဲ့သည်။ စွေးကဂရုမစိုက်။

"အဲ့ကောင်ကဘယ်ကကောင်လဲ!! ဒီလောက်အရေးကြီးတဲ့ကိစ္စမျိုးကိုနင်ကအချိန်တိုအတွင်းဆုံးဖြတ်တယ်ပေါ့"

စွေးအနားကိုကပ်လာပြီးဒေါသတကြီးကြည့်နေသောသျှံကြောင့်စွေးကလည်းသွေးအေးအေးနှင့်ပြန်ကြည့်လိုက်သည်။ လက်ပိုက်လျက်အနေအထားကပျက်ယွင်းမသွားဘဲသွေးအေးလွန်းသည့်စွေးလိုမိန်းမမျိုးတော့ရှာမှရှား။

"နင်အဲ့ဒီလူကိုချစ်တယ်ဆိုတာငါမယုံဘူး စွေး"

"ဘာလဲငါကနင်ယုံအောင်လိုက်ကျိန်ပြနေရမှာလား ဒါမှမဟုတ် နင့်အရှေ့မှာသူနဲ့ပလူးပြနေရမှာလား"

"စွေး!!!!!"

စွေးအနားကပ်ပြီးဒေါသတကြီးအော်လိုက်သည့်အတွက် စွေး မျက်မှောင်ကြုတ်သွားသည်။သို့သော် စွေးဟာသွေးအေးတတ်သူမဟုတ်လား။ ဒီလောက်နဲ့သွေးမဆူတတ်သည့်လူစားမျိုး။

"ငါချစ်ချစ်မချစ်ချစ် အခုနင်နဲ့ငါဘာမှမပတ်သက်ဘူးဆိုတာ နင်သိထားဖို့လိုတယ်"

"အဲ့တော့ငါကသတင်းစာရှင်းလင်းပွဲတွေလုပ်၊ မီဒီယာတွေကိုတမင်ဖိတ်ပြီး လိုက်ရှင်းပြနေရမှာလား"

"နင့်သဘောလေ အရင်ကလည်း ငါလုပ်ခိုင်းခဲ့တာမှမဟုတ်ဘဲ"

စွေးကဂရုမစိုက်စွာပြန်ပြောသည်။ 

"သူကငါ့ထက်ဘာတွေသာနေလို့လဲ"

လေသံကိုလျှော့ပြီးပြောလိုက်သောသျှံကြောင့်စွေးကနှုတ်ခမ်းလေးကွေးသွားရုံမျှပြုံးလိုက်သည်။

"အရေးကြီးဆုံးကတော့ငါမချစ်တဲ့လူမဟုတ်တော့ဘူးပေါ့"

"သူ့ကိုကျချစ်တယ်ပေါ့"

"ဒါကငါ့အပိုင်းပါသျှံ၊ သူကဘယ်လိုလူမျိုးပဲဖြစ်ဖြစ် ငါကငါတည်ဆောက်ထားတဲ့အိမ်ထောင်ရေးကိုတော့ဘယ်လိုမှအပြိုကွဲမခံနိုင်ဘူးဆိုတာနင်သိထားဖို့လိုတယ်၊ ပြီးတော့ငါကနင့်ကိုမှီခိုမဲ့မိန်းမမဟုတ်ဘူးဆိုတာလဲတခြားသူတွေသိအောင်ပြောပြလိုက်အုံး"

"ယောက်ျားတစ်ယောက်ကိုမိန်းမတစ်ယောက်ကမှီခိုပြီးနေထိုင်တာလောကသဘာဝပဲလေနင်က...."

"တခြားသူတွေတွေးသလိုမျိုးသာငါတွေးရင်ငါစီးပွားရေးလုပ်ငန်းရှင်တောင်ဖြစ်လာမှာမဟုတ်ဘူးအိမ်ထောင်ပြုပြီးထမင်းပဲချက်နေမှာပေါ့ ငါမတွေးလို့ငါဒီလိုဖြစ်နေတာပေါ့၊ အဲ့ဒီတော့ ငါ့ပေါ်ထားတဲ့နင့်ရဲ့အဲ့ဒီအထင်သေးတဲ့အတွေးတွေကိုပြန်ရုတ်သိမ်းပြီး တစ်ကမ္ဘာလုံးသိအောင်ကြေငြာလိုက်အုံးသိလား"

"နင်တော်တော်ခေါင်းမာတာပဲ"

"နင်သာပြန်လိုက်တော့၊ငါ့ကိုလဲမမျှော်လင့်နဲ့ ငါ့အိမ်ထောင်ကိုငါအပြိုကွဲမခံနိုင်ဘူး"

"ငါ့ကိုတော့မချစ်နိုင်ဘူးတခြားယောက်ျားတစ်ယောက်ကိုတော့နင်ချစ်နိုင်တယ်ပေါ့"

"ဒါငါ့အပိုင်းလို့နင့်ကိုပြောပြီးလေ နင်နဲ့မဆိုင်တော့ဘူး"

"နင်ကဟာ!!!!!"

အသံတိမ်ဝင်သွားပြီးထွက်သွားသောသျှံကိုကြည့်ပြီးစွေးသက်ပြင်းချလိုက်သည်။ သျှံနဲ့မိဘချင်းသဘောတူမှုတွေစကားကြောင်းထားကြတာရှိပေမဲ့လည်း နာမည်ကြီးဒီဇိုင်နာဖြစ်တဲ့သျှံကအင်တာဗျူးတွေတိုင်းမှာ လက်ထပ်မဲ့သူက ‌LA brand ပိုင်ရှင် စွေးဖြစ်ကြောင်းခဏခဏဖြေတာမျိုးကနေပြဿနာကအစပြုခဲ့တာဖြစ်သည်။

စွေးဆိုတာတခြားသူတွေလိုအချုပ်အနှောင်ခံချင်နေတဲ့အမျိုးသမီးမဟုတ်ဘဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေချင်သူဖြစ်ကြောင်းသျှံကိုနဂိုကတည်းကစွေးပြောထားဖူးပါသည်။

သူမှဂရုမစိုက်ခဲ့ဘဲ။

စွေးကခုံမှာပြန်ထိုင်ပြီးမှန်ပြတင်းကနေအပြင်ဖက်ကိုလှမ်းကြည့်နေလိုက်သည်။

စိတ်ညစ်မှုဆိုလျှင်အလုပ်ကြောင့်စိတ်ညစ်တာမျိုးပဲကြုံရချင်သည်။

စွေးရဲ့အတွေးတွေထဲငွေကြေးတွေကိန်းဂဏန်းတွေကလွဲ၍ဘာအချစ်မှမရှိ။

ပိုက်ဆံဟာအချစ်ဖြစ်သည်။ဝါသနာဟာပိုက်ဆံရှာရခြင်းဖြစ်သည်။အချစ်ဆိုတာစွေးရဲ့ဘယ်အစိတ်အပိုင်းမှာမှရှိမနေသောအရာတစ်ခုသာ....

ကိုယ်ရှာထားတဲ့ငွေကြေးတွေကိုသုံးမဲ့လူတွေကိုသာပုံပေးလိုက်ချင်သည်။ စွေးဟာငွေရှာရတာကိုနှစ်သက်ပြီးသုံးမဲ့လူကိုပုံပေးချင်တဲ့လူမျိုးသာဖြစ်သည်။

ဘယ်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်ရဲ့ငွေကြေးတွေကိုစောင့်ပြီးသုံးစွဲချင်သူမဟုတ်ပါ။ ယုတ်အယွဆုံး မိဘဆီကတောင်မသုံးချင်တဲ့လူမျိုးပါ။

စွေးဆိုတာဒီလိုလူမျိုးသာဖြစ်ကြောင်း.....

(comment လေး အမြင်လေးတွေရောရေးသွားပေးကြပါအုံး)

Zawgyi

 ေသာက္ခ်င္ဖြယ္ရနံ႔ေလးသင္းပ်ံ႕ေနေသာေကာ္ဖီခြက္ေလးကိုၾကည့္ၿပီး ႏြန္း သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်လိုက္မိသည္။ 

မနက္ ၆ နာရီ။

ႏြန္းႏိုးလာေတာ့သြင္လက္ေစြးကမရွိေတာ့။

စားပြဲေပၚမွာႏြားႏို႔အနည္းငယ္ရယ္၊ ႏို႔မပါ သၾကားမပါေသာပလိန္းေကာ္ဖီတစ္ခြက္ရယ္၊ ေပါင္မုန႔္မီးကင္တစ္ခ်ပ္ရယ္၊ ‌ၾကက္ဥ half fried ေၾကာ္ရယ္ရွိသည္။ 

ညကႏွစ္ၿခိဳက္စြာလည္းအိပ္မေပ်ာ္ပါ။ သူစိမ္းအိမ္ႀကီးထဲမွာတစ္ေယာက္ထဲအိပ္ေနရတယ္ဆိုသည့္အသိေၾကာင့္ ေၾကာက္႐ြံ႕စိတ္ေၾကာင့္ေပလားမသိ။

ထို႔ေၾကာင့္မ်က္လုံးေတြကစပ္ဖ်င္းဖ်င္းျဖစ္ေနသည္။

"သမီးေလးႏိုးလာၿပီလား"

ေနာက္ကေနဝင္လာေသာအသံေၾကာင့္ႏြန္းလွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ 

အန္တီစိုးလို႔‌သြင္လက္ေစြးေခၚေခၚေနသည့္အသက္၅၀ခန႔္ေလာက္အန္တီႀကီးရယ္ပါ။

ထိုအန္တီႀကီးက‌သူ႔ရဲ႕ေဆြမ်ိဳးလား၊အသိလား ႏြန္းဘာမွမသိပါ။

သြင္လက္ေစြးနဲ႔ပတ္သက္တာမွန္သမွ်ႏြန္းေသခ်ာမသိပါ။

ေသာထိုအမ်ိဳးသမီးႀကီးကိုေတာ့ႏြန္းကျပန္ၿပဳံးျပလိုက္သည္။

" ဟုတ္ကဲ့အန္တီ "

"သမီးေလးအိပ္ေရာေပ်ာ္ရဲ႕လား မ်က္ႏွာေလးကမို႔‌ေနသလိုပဲေနာ္"

ဟင္း႐ြက္တခ်ိဳ႕ကိုစားပြဲေပၚတင္ရင္း ႏြန္းကိုစိုက္ၾကည့္ၿပီးေျပာလိုက္သျဖင့္ႏြန္းကလည္း မလုံမလဲႏွင့္ကိုယ့္မ်က္ႏွာကိုကိုယ္ျပန္စမ္းမိသည္။

"ဟုတ္လား အဟီး အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ နည္းနည္းေတာ့ေၾကာက္တာေပါ့"

"ဟယ္ ဘာလို႔လဲသမီးရဲ႕ ေစြးကသမီးနဲ႔အတူလာမအိပ္ဘူးလား"

မ်က္လုံးအျပဴးသားႏွင့္ေမးလိုက္သည့္အတြက္

ႏြန္းပင္အံ့ဩသြားရသည္။ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ကိုမသိၾကတာလားဟု ထင္မိသြားသည္။ ႏြန္းလည္း ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။

"ဟုတ္....သူကလာမအိပ္ပါဘူး၊ တျခားအခန္းမွာအိပ္တာထင္တယ္"

"ဟယ္ ဒီေကာင္မေလးကေတာ့ကြယ္"

"ရပါတယ္ ႏြန္းလည္းတျခားလူရွိေနရင္ သိပ္မအိပ္တတ္လို႔ပါ"

ထိုအန္တီႀကီးကႏြန္းကိုၾကည့္ၿပီးစိတ္မေကာင္းသလိုျဖစ္သြားသည္။

"မင္း ႏိုးေနၿပီလား"

အသံၾကားရာဖက္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အနက္ေရာင္အားကစားဝတ္စုံဝမ္းဆက္ႏွင့္ဝင္လာသည့္သြင္လက္ေစြးကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။

မ်က္ႏွာမွာလည္းေခြၽးအနည္းငယ္စို႔ေနသည့္အတြက္ သူအားကစားလုပ္ၿပီးျပန္လာမွန္း ႏြန္းကသူမေျပာလည္းအလိုလိုသိလိုက္သည္။

"အင္း ႏိုးေနၿပီ"

ႏြန္းကသူ႔ကိုၾကည့္ၿပီးအသံတိုးတိုးေလးႏွင့္ျပန္ေျဖလိုက္သည္။ သူကထမင္းစားခန္းထဲဝင္လာၿပီး ႏြန္းအနားမွာဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ ေခြၽးေတြစို႔ေနေသာ သူ႔မ်က္ႏွာျပင္က ဝင္းလက္လို႔ေနသည္။ ဝင္းဝါေျပာင္လက္ေနေသာ သူ႔မ်က္ႏွာျပင္ကအဖုအပိမ့္ကင္းမဲ့စြာေခ်ာေမြ႕လို႔ေနသည္။

ဆံမွ်င္ေလးေတြအနည္းငယ္ရႈပ္ပြေနေသာသူ႔လည္တိုင္က ေခြၽးစက္ေလးမ်ားေၾကာင့္ ဝင္းဝါမႈကိုပိုၿပီးထင္ေပၚေနေစသည္။

သူလာထိုင္လို႔ထိုင္ပါရဲ႕။ အန္တီႀကီးကထသြားၿပီး ဟင္း႐ြက္မ်ားကိုသြားကိုင္လို႔ေနေလသည္။ သူက  ေကာ္ဖီကရားထဲကေကာည္ဖီအခ်ိဳ႕ကို ခြက္အလြတ္ထဲငွဲ႔လိုက္သည္။ ႏွပ္ထားသည့္ေကာ္ဖီအခ်ိဳ႕ကို ဒီအတိုင္းေမာ့ေသာက္လိုက္သည္။ 

သူကအခါးႀကိဳက္တယ္ထင္ပါရဲ႕လို႔စိတ္ထဲကေတြးလိုက္မိသည္။

"သုခက္ႏြန္း"

ေကာ္ဖီေသာက္ၿပီးေနာက္ ႏြန္းမ်က္ႏွာကိုတည့္တည့္စိုက္ၿပီး အသံတိုးတိုးႏွင့္ေခၚလိုက္သည့္အတြက္ ႏြန္းသူ႔ကိုျပန္ၾကည့္လိုက္သည္။

"ဟုတ္"

"မင္း အလုပ္သြားစရာမလိုေတာ့ဘူးေနာ္"

"ရွင္"

သူ႔စကားေၾကာင့္ႏြန္းမ်က္ဝန္းေတြအဝိုင္းသားျဖစ္သြားသည္။ ႏြန္းကအလုပ္မသြားလို႔မရပါေလ။ သူနဲ႔ႏြန္းကလက္ထပ္ထားတယ္ဆိုေပမဲ့ တရားဥပေဒအရလို႔ေျပာလို႔မွမရတာ။ ႏြန္းကသူ႔ကိုအားကိုးရင္သူကႏြန္းကိုဘယ္အခ်ိန္ပစ္ခ်သြားမလဲ ႏြန္းမွခန႔္မွန္းလို႔မရႏိုင္တာ။ 

ႏြန္းအလုပ္မရွိလို႔မျဖစ္။ 

"ႏြန္း အလုပ္ေတာ့သြားပါရေစ"

ႏြန္းသူ႔ကိုမ်က္ဝန္းအဝိုင္းသားႏွင့္ၾကည့္ၿပီး ေတာင္းပန္သံေလးႏွင့္ေျပာလိုက္သည္။ ဒီအမ်ိဳးသမီးသည္ ႏြန္းကိုဘာလို႔လက္ထပ္ခဲ့မွန္း ႏြန္း ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွခန႔္မွန္းလို႔မရပါေလ။

ႏြန္းခန႔္မွန္းမိသေလာက္ သြင္လက္ေစြးသည္ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝသည့္အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးသာျဖစ္သည္။ သူ႔အိမ္ရဲ႕အေနအထားကိုၾကည့္ၿပီး သူခ်မ္းသာမွန္း ႏြန္းခန႔္မွန္းမိပါသည္။ သို႔ေသာ္ ႏြန္းလိုအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ကို သူဘာလို႔လက္ထပ္ခဲ့မွန္း ႏြန္းမသိပါေလ။

ႏြန္းဘဝကလည္း ဘာမွျငင္းပိုင္ခြင့္မရွိေလေတာ့.....

"ဘာလို႔မင္းအလုပ္ကိုသြားခ်င္ရတာလဲ"

စူးရွရွႏွင့္ဩဇာအျပည့္ရွိေသာသူ႔အသံေၾကာင့္ ႏြန္းရဲ႕တုံ႔ျပန္ဖို႔ေတြးထားတဲ့အေတြးေတြက လည္ေခ်ာင္းဝမွာတင္ေပ်ာက္ဆုံးကုန္သည္။

သူကႏြန္းမ်က္ႏွာကိုခဏစိုက္ၾကည့္ၿပီး စားပြဲေပၚကသူ႔လက္မ်ား စားပြဲေပၚတေတာက္ေတာက္ေခါက္ေနတာကိုစိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။

ႏြန္းသူ႔ကိုေတာင္းပန္သည့္မ်က္ႏွာေပးႏွင့္ၾကည့္လိုက္သည္။သူကအေတာ္ၾကာေအာင္စဥ္းစားေနဟန္တူပါသည္။

ေနာက္မွ.....

"ေကာင္းၿပီေလ အခ်ိန္အတိုင္းအတာတစ္ခုထိေတာ့ မင္းလုပ္ေပါ့ ဒါေပမဲ့ မင္းလုံးဝမလုပ္ရမဲ့အရာကလည္းရွိတယ္!!"

ႏြန္းသူ႔မ်က္ႏွာကိုဆတ္ကနဲၾကည့္လိုက္မိသည္။ သူကႏြန္းကိုျပန္စိုက္ၾကည့္ၿပီး...

"မင္းမိသားစုနဲ႔လုံးဝအဆက္အသြယ္မလုပ္ရဘူး"

"ရွင္!!!!"

ႏြန္းရဲ႕တုံ႔ျပန္သံကိုသူကမၾကားခ်င္ေတာ့လို႔လားမသိ။ စားပြဲကေနခ်က္ခ်င္းထသြားသည္။ 

ႏြန္းမွာသာေယာင္လည္လည္နဲ႔က်န္ရစ္ခဲ့သည္။

ႏြန္းကဘာေၾကာင့္ဒီအိမ္ႀကီးဆီေရာက္လာရတာလဲဆိုၿပီး ‌ေမးၾကည့္ခ်င္ပါေသးသည္။

သို႔ေသာ္ ႏြန္းကိုသူတို႔ကအလိုရွိသည္၊ မရွိသည္ကိုေတာ့ ႏြန္း မသိပါ။ သြင္လက္ေစြးနဲ႔ဘာလို႔လက္ထပ္ခိုင္းခဲ့သည္ဆိုတာလဲ ႏြန္းေမးပိုင္ခြင့္မရွိခဲ့ေပမဲ့ သိခြင့္ေတာ့ရွိခ်င္ေသးသည္။

ႏြန္းမွာအားကိုးရမဲ့လူရယ္လို႔မရွိသလိုခံစားလိုက္ရသည္။

တကယ္ေတာ့ေက်းဇူးတရားဆိုတာဆပ္ရတယ္တဲ့။ တနည္း ေဖေဖနဲ႔ေမေမရဲ႕ေက်းဇူးတရားကိုေပါ့။

>>>>>>>>>>>>>>

"ေစြး"

ဝုန္းကနဲဆြဲၾကားလိုက္ရေသာအသံေၾကာင့္ေစြးစာရင္းေတြၾကည့္ေနရာမွလန႔္ဖ်တ္မိသြားသည္။ ၾကည့္လိုက္ေတာ့မင္းျပည့္သွ်ံရယ္ပါ။ အနက္ေရာင္တီရွပ္ႏွင့္ဂ်င္းပင္တိုကိုဝတ္ထားၿပီး အေရးႀကီးသည့္ပုံစံေပါက္ေနသည့္သွ်ံ႕ပုံစံကို ေစြးကမ်က္ေမွာင္ကုတ္ၿပီးၾကည့္လိုက္သည္။ သွ်ံေနာက္ကေန ကုပ္ကုပ္ေလးရပ္ေနသူက ေစြးရဲ႕စကၠထရီမေလးပင္။

"မမ ကြၽန္မတို႔တားပါတယ္ သူကကိုဇြတ္ဝင္လာတာပါ"

တုန္တုန္ရီရီႏွင့္ေျဖေနေသာေကာင္မေလးကိုၾကည့္ၿပီး ေစြးကသြားေတာ့ဟူသည့္သေဘာျဖင့္ လက္ယမ္းျပလိုက္သည္။

ေကာင္မေလးထြက္သြားေတာ့ေစြးကသွ်ံ႕ကိုစိတ္ပ်က္သည့္ပုံစံနဲ႔ၾကည့္လိုက္သည္။

"နင္ကယဥ္ေက်းမႈကိုမရွိေတာ့တာလား သွ်ံ "

ေစြးသူ႔ကိုစိတ္ပ်က္စလိုလိုမ်က္ႏွာေပးႏွင့္ၾကည့္လိုက္ၿပီး ထိုင္ေနရာကေနထလာခဲ့လိုက္သည္။

"နင္ လက္ထပ္လိုက္တယ္ဆို"

"အဲ့တာသိခ်င္လို႔လိုက္လာတယ္ဆိုပါေတာ့"

ေစြးကလက္ပိုက္ၿပီးမထီၿပဳံးၿပဳံးၿပီးေမးလိုက္သည္။

"ငါ့ပုံစံကအေပ်ာ္ခရီးထြက္လာတဲ့ပုံစံနဲ႔တူေနလို႔လားေစြး"

သူကလည္းျပန္႐ြဲ႕သည္။ ေစြးကဂ႐ုမစိုက္။

"အဲ့ေကာင္ကဘယ္ကေကာင္လဲ!! ဒီေလာက္အေရးႀကီးတဲ့ကိစၥမ်ိဳးကိုနင္ကအခ်ိန္တိုအတြင္းဆုံးျဖတ္တယ္ေပါ့"

ေစြးအနားကိုကပ္လာၿပီးေဒါသတႀကီးၾကည့္ေနေသာသွ်ံေၾကာင့္ေစြးကလည္းေသြးေအးေအးႏွင့္ျပန္ၾကည့္လိုက္သည္။ လက္ပိုက္လ်က္အေနအထားကပ်က္ယြင္းမသြားဘဲေသြးေအးလြန္းသည့္ေစြးလိုမိန္းမမ်ိဳးေတာ့ရွာမွရွား။

"နင္အဲ့ဒီလူကိုခ်စ္တယ္ဆိုတာငါမယုံဘူး ေစြး"

"ဘာလဲငါကနင္ယုံေအာင္လိုက္က်ိန္ျပေနရမွာလား ဒါမွမဟုတ္ နင့္အေရွ႕မွာသူနဲ႔ပလူးျပေနရမွာလား"

"ေစြး!!!!!"

ေစြးအနားကပ္ၿပီးေဒါသတႀကီးေအာ္လိုက္သည့္အတြက္ ေစြး မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္သြားသည္။သို႔ေသာ္ ေစြးဟာေသြးေအးတတ္သူမဟုတ္လား။ ဒီေလာက္နဲ႔ေသြးမဆူတတ္သည့္လူစားမ်ိဳး။

"ငါခ်စ္ခ်စ္မခ်စ္ခ်စ္ အခုနင္နဲ႔ငါဘာမွမပတ္သက္ဘူးဆိုတာ နင္သိထားဖို႔လိုတယ္"

"အဲ့ေတာ့ငါကသတင္းစာရွင္းလင္းပြဲေတြလုပ္၊ မီဒီယာေတြကိုတမင္ဖိတ္ၿပီး လိုက္ရွင္းျပေနရမွာလား"

"နင့္သေဘာေလ အရင္ကလည္း ငါလုပ္ခိုင္းခဲ့တာမွမဟုတ္ဘဲ"

ေစြးကဂ႐ုမစိုက္စြာျပန္ေျပာသည္။ 

"သူကငါ့ထက္ဘာေတြသာေနလို႔လဲ"

ေလသံကိုေလွ်ာ့ၿပီးေျပာလိုက္ေသာသွ်ံေၾကာင့္ေစြးကႏႈတ္ခမ္းေလးေကြးသြား႐ုံမွ်ၿပဳံးလိုက္သည္။

"အေရးႀကီးဆုံးကေတာ့ငါမခ်စ္တဲ့လူမဟုတ္ေတာ့ဘူးေပါ့"

"သူ႔ကိုက်ခ်စ္တယ္ေပါ့"

"ဒါကငါ့အပိုင္းပါသွ်ံ၊ သူကဘယ္လိုလူမ်ိဳးပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါကငါတည္ေဆာက္ထားတဲ့အိမ္ေထာင္ေရးကိုေတာ့ဘယ္လိုမွအၿပိဳကြဲမခံႏိုင္ဘူးဆိုတာနင္သိထားဖို႔လိုတယ္၊ ၿပီးေတာ့ငါကနင့္ကိုမွီခိုမဲ့မိန္းမမဟုတ္ဘူးဆိုတာလဲတျခားသူေတြသိေအာင္ေျပာျပလိုက္အုံး"

"ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ကိုမိန္းမတစ္ေယာက္ကမွီခိုၿပီးေနထိုင္တာေလာကသဘာဝပဲေလနင္က...."

"တျခားသူေတြေတြးသလိုမ်ိဳးသာငါေတြးရင္ငါစီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ေတာင္ျဖစ္လာမွာမဟုတ္ဘူးအိမ္ေထာင္ျပဳၿပီးထမင္းပဲခ်က္ေနမွာေပါ့ ငါမေတြးလို႔ငါဒီလိုျဖစ္ေနတာေပါ့၊ အဲ့ဒီေတာ့ ငါ့ေပၚထားတဲ့နင့္ရဲ႕အဲ့ဒီအထင္ေသးတဲ့အေတြးေတြကိုျပန္႐ုတ္သိမ္းၿပီး တစ္ကမာၻလုံးသိေအာင္ေၾကျငာလိုက္အုံးသိလား"

"နင္ေတာ္ေတာ္ေခါင္းမာတာပဲ"

"နင္သာျပန္လိုက္ေတာ့၊ငါ့ကိုလဲမေမွ်ာ္လင့္နဲ႔ ငါ့အိမ္ေထာင္ကိုငါအၿပိဳကြဲမခံႏိုင္ဘူး"

"ငါ့ကိုေတာ့မခ်စ္ႏိုင္ဘူးတျခားေယာက္်ားတစ္ေယာက္ကိုေတာ့နင္ခ်စ္ႏိုင္တယ္ေပါ့"

"ဒါငါ့အပိုင္းလို႔နင့္ကိုေျပာၿပီးေလ နင္နဲ႔မဆိုင္ေတာ့ဘူး"

"နင္ကဟာ!!!!!"

အသံတိမ္ဝင္သြားၿပီးထြက္သြားေသာသွ်ံကိုၾကည့္ၿပီးေစြးသက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။ သွ်ံနဲ႔မိဘခ်င္းသေဘာတူမႈေတြစကားေၾကာင္းထားၾကတာရွိေပမဲ့လည္း နာမည္ႀကီးဒီဇိုင္နာျဖစ္တဲ့သွ်ံကအင္တာဗ်ဴးေတြတိုင္းမွာ လက္ထပ္မဲ့သူက ‌LA brand ပိုင္ရွင္ ေစြးျဖစ္ေၾကာင္းခဏခဏေျဖတာမ်ိဳးကေနျပႆနာကအစျပဳခဲ့တာျဖစ္သည္။

ေစြးဆိုတာတျခားသူေတြလိုအခ်ဳပ္အေႏွာင္ခံခ်င္ေနတဲ့အမ်ိဳးသမီးမဟုတ္ဘဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနခ်င္သူျဖစ္ေၾကာင္းသွ်ံကိုနဂိုကတည္းကေစြးေျပာထားဖူးပါသည္။

သူမွဂ႐ုမစိုက္ခဲ့ဘဲ။

ေစြးကခုံမွာျပန္ထိုင္ၿပီးမွန္ျပတင္းကေနအျပင္ဖက္ကိုလွမ္းၾကည့္ေနလိုက္သည္။

စိတ္ညစ္မႈဆိုလွ်င္အလုပ္ေၾကာင့္စိတ္ညစ္တာမ်ိဳးပဲႀကဳံရခ်င္သည္။

ေစြးရဲ႕အေတြးေတြထဲေငြေၾကးေတြကိန္းဂဏန္းေတြကလြဲ၍ဘာအခ်စ္မွမရွိ။

ပိုက္ဆံဟာအခ်စ္ျဖစ္သည္။ဝါသနာဟာပိုက္ဆံရွာရျခင္းျဖစ္သည္။အခ်စ္ဆိုတာေစြးရဲ႕ဘယ္အစိတ္အပိုင္းမွာမွရွိမေနေသာအရာတစ္ခုသာ....

ကိုယ္ရွာထားတဲ့ေငြေၾကးေတြကိုသုံးမဲ့လူေတြကိုသာပုံေပးလိုက္ခ်င္သည္။ ေစြးဟာေငြရွာရတာကိုႏွစ္သက္ၿပီးသုံးမဲ့လူကိုပုံေပးခ်င္တဲ့လူမ်ိဳးသာျဖစ္သည္။

ဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ႕ေငြေၾကးေတြကိုေစာင့္ၿပီးသုံးစြဲခ်င္သူမဟုတ္ပါ။ ယုတ္အယြဆုံး မိဘဆီကေတာင္မသုံးခ်င္တဲ့လူမ်ိဳးပါ။

ေစြးဆိုတာဒီလိုလူမ်ိဳးသာျဖစ္ေၾကာင္း.....

(comment ေလး အျမင္ေလးေတြေရာေရးသြားေပးၾကပါအုံး)