ရှိုက်သံ(၃)

 

"တို့ တကယ်ပဲညကိုမြင်မြင်ချင်းချစ်မိတာထင်တယ်"

ကျောပြင်ကိုမှီရင်းခပ်ချွဲချွဲလေးပြောလိုက်တော့ ညကသောက်လက်စစီးကရက်လေးကိုမြေပြင်ပေါ်ပစ်ချပြီးနင်းချေလိုက်သည်။ ညသည်တစ်ခါတစ်လေ ဂျစ်ကန်ကန်နိုင်တတ်သလို တစ်ခါတစ်လေ နွဲ့နွဲ့လေးနှင့်ကလေးဆန်နေတတ်ပြန်သည်။ သို့သော် လူကောင်သေးသည့်ဝေးကိုတော့သူကတစ်ခါတည်းပွေ့ချီနိုင်သည်။ 

ဒီအချိန်တိုလေးအတွင်း ဒီကောင်မလေးကိုဘာလို့များဒီလောက်အထိချစ်မိလဲဝေးမပြောတတ်ပါ။ဒီအချစ်ကြောင့်ဝေးဟာအများအမြင်မှာမကောင်းတဲ့မိန်းမကြီးဖြစ်နေမိမှာဝေးသိသည်။ ဝေးကိုလူတွေသိသွားကြရင်ဘယ်လိုများစွပ်စွဲပြောဆိုကြမလဲ၊ ကိုကိုသိသွားရင်ရော ဘယ်လိုများစွပ်စွဲပြောဆိုမလဲကိုဝေးမသိချင်။ ဖြစ်နိုင်လျှင်လူတွေမရှိတဲ့အရပ်မှာနှစ်ယောက်တည်းနေချင်သည်။ အခုလိုအရပ်မှာပေါ့။

"ဝေးကိုပြန်ဖြေ‌အုံးလေ၊ စကားတစ်ခုခုပြောပါအုံး"

ညကသက်ပြင်းတစ်ချက်ပြင်းပြင်းချလိုက်သည်။ ပြီးမှဝေးဖက်လှည့်လာသည်။

"ဝေးကကျွန်တော့်ကိုခံစားရအောင်သိပ်လုပ်တာကိုး"

သူ့ကိုယ်သူကျွန်တော်ဟုသုံးတတ်သောညရဲ့နာမ်စားလေးကအစ သဘောကျမိသူကဝေးရယ်ပါ။ ဒီကောင်မလေးကိုဝေးသိပ်ချစ်ပါသည်။ ဝေးလက်ထဲကပျောက်ကျသွားမှာသိပ်စိုးသည်။ 

"ည‌ရယ် ဝေးကိုချစ်ရဲ့လား"

"ချစ်သလားလို့မေးနေစရာလိုသေးလို့လားဝေးရယ်၊ တစ်ခါတစ်လေ ကျွန်တော့်ကိုညာတဲ့ဝေးကိုမုန်းမိတယ်၊ ကျွန်တော့်ကိုကြာကူလီကောင်ဘဝမျိုးရောက်အောင်တွန်းပို့ခဲ့တဲ့ဝေးကိုမုန်းတယ်၊ ချစ်မိအောင်ချစ်အောင်လုပ်တတ်ခဲ့တဲ့ဝေးကိုမုန်းတယ်၊ လက်ထပ်မဲ့သူရှိတာကို ကျွန်တော်နောက်ဆုတ်လို့မရအောင်ချစ်မိနေပြီးမှပြောတာကိုမုန်းတယ်၊ ဝေးကိုကျွန်တော်မုန်းရရင်အများကြီးပဲ၊ ဒါပေမဲ့ ဝေးကိုကျွန်တော်မုန်းတာထက် ချစ်တဲ့အချစ်တွေကပိုနေပြန်တော့ မြူတွေနေထွက်လာရင်ကွယ်ပျောက်ရသလိုပဲ ဝေးနေမင်းကြီးနဲ့တူပြီး အမုန်းတရားတွေက မြူမှုန်လေးတွေနဲ့တူတယ်"

ဝေးရဲ့လက်နှစ်ဖက်ကိုဆုပ်ကိုင်ကာပြောနေသောညရဲ့စကားသံများက နားဝင်ချိုလွန်းလို့ ဒီညလေးကုန်ဆုံးမသွားစေဖို့ကိုသာဝေးကဆုတောင်းနေမိသည်။

ရွှေတောင်ရဲ့တောင်ပေါ်သည်တောနက်လွန်းသော်လည်း တောင်ခြေကတော့ လယ်ကွင်းထဲနဲ့နီးသည်မို့ လယ်သမားတွေရဲ့စကားသံတချို့တချက်ချက်ကြားကြားရသည်။ ဘေးကအနောက်တောင်ဆိုသည့်တောင်မှာတော့ တောင်ယာလုပ်ကြသူတော်တော်များတာမို့ မီးရောင်တချို့ကိုလှမ်းမြင်ရသည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီအချိန်သည် အအေးချမ်းဆုံးအချိန်၊ အအေးချမ်းဆုံးခံစားချက်နှင့်ကိုယ့်ချစ်သူအနားနေခွင့်ရသည့်ကာလပင်ဖြစ်သည်။

"ဝေးအိပ်ချင်ပြီလား"

"ဟင့်အင်း တစ်ညလုံးစကားတွေပြောချင်တယ်"

ညကဝေးရဲ့ပါးတစ်ဖက်ကိုလက်လေးနဲ့ပွတ်သပ်လာတော့ဝေးကညရဲ့လက်တစ်ဖက်ကိုပြန်ဆုပ်ကိုင်ထားမိသည်။ မီးဖိုထားခြင်းကြောင့်အနွေးဓာတ်ရနေသောပတ်ဝန်းကျင်က ညရဲ့လက်လေးကြောင့်ပိုပြီးနွေးရသည်။ အသင့်ပါလာသောရွက်ဖျင်တဲလေးထိုးထားသော နှစ်ယောက်အိပ်ရွက်ဖျင်တဲလေးနှင့်မိုးဖိုလေးက အရာရာကိုပြီးပြည့်စုံစေသည်။ 

"ဟိုနားသွားထိုင်ရအောင်"

ညကရွက်ဖျင်တဲလေးရဲ့အရှေ့ဖက်ခြမ်းကိုထိုးပြသဖြင့် ဝေးကလည်းခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ ဝေးမှာ ညဘေးနားရှိနေလျှင်ပျော်နေတာပဲသိသည်။ ညကဝေးရဲ့လက်ကိုဆွဲပြီး ရွက်ဖျင်တဲရှေ့က ဖော့ဖျာလေးခင်းထားသောဆီသို့ထိုင်စေသည်။ တန်ဆောင်မုန်းလဖြစ်သည့်အတွက်ကချင်ပြည်နယ်ရဲ့ရာသီဥတုကအတော့်ကိုချမ်းအေးနေပြီဖြစ်သည်။ တောင်ပေါ်ကနေငေးကြည့်တာတောင် ဘေးပတ်ပတ်လည်အထိတောင်တန်းတွေကိုသာလှမ်းမြင်နေရသည်။ 

ည ၈ နာရီဆိုသောအချိန်သည် မြို့ကြီးပြကြီး၌စောလွန်းသည့်အချိန်ဖြစ်သော်လည်း တောင်ပေါ်မှာတောင့်မီးရောင်တစ်စနှစ်စသာမြင်တွေ့ရတော့သည်။ ရွှေတောင်သည် ရွာနှင့်အတော်အလှမ်းဝေးသည့် တောင်ခြေတစ်ခုဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့်တိတ်ဆိတ်လွန်းလှသည်။ 

"မန္တလေး မပြန်ချင်ဘူးညရယ်"

ဝေးကညရဲ့ပခုံလေးကိုခပ်နွဲ့နွဲ့လေးပြန်မှီလိုက်ပြန်သည်။ အနွေးဦးထုပ်အဖြူရောင်လေးဆောင်းထားသော ဝေးရဲ့ခေါင်းလေးက ညရဲ့ပခုံးပေါ်မယ် ကနွဲ့ကလျ။ လည်ပင်းမှာစည်းထားသော မာဖလာပန်းနုရောင်လေးကလည်း မြေကြီးပေါ်တွဲကျလျက်။

ညသည်ဝေးအပေါ်အပြစ်တင်စကားမဆိုပါချေ။ ညခံစားနေရမှာကိုဝေးသိသည်။ ညအပေါ်စိတ်ဒဏ်ရာတွေပေးနေမိတာဝေးသိသည်။ သို့သော်ဝေးအတွက်ရွေးချယ်စရာလမ်းမရှိ။ အရာအားလုံးကိုမေ့ထားချင်သည်။ နောက်ဖြစ်လာမဲ့အရာတွေအတွက် ဝေး ဘာမှကြိုမတွေးချင်။ ဝေးသိတာကဖြစ်လာတဲ့ဘဝမှာဝေးအပျော်ရွှင်ဆုံးနေထိုင်မည်။ 

ညဘယ်လိုခံစားရမလဲဆိုတာတော့ ဝေးမသိပါ။ ဝေးသိတာက ညကိုဝေးသိပ်ချစ်သည်။ ထိုနည်းတူစွာ ညကလည်းဝေးကိုသိပ်ချစ်သည်ဆိုသောအသိလေးသာ ဝေး စိတ်ထဲထည့်ထားချင်သည်။ 

"မနက်ဖြန်ရောက်သွားမှာနှမျောလိုက်တာဝေးရယ်"

ညဆီမှထွက်လာသောအသံကြောင့်ဝေးကပြုံးလိုက်မိသည်။ မနက်ဖြန်ရောက်လျှင် မြစ်ကြီးနားလေ‌ဆိပ်ကိုသွားပြီးလေယာဉ်နဲ့မန္တလေးပြန်ကာ ရုံးချိန်အမီရုံးတက်ရမည်။ ၃ရက်သာပိတ်သော ကျောင်းပိတ်ရက်တွေမှာ ည ပြောပြသောရွှေတောင်တောင်ကြီးအကြောင်းသိချင်လို့ ခရီးထွက်ခဲ့ကြခြင်းပင်။

ဘာလို့လဲဆိုရင် ငယ်ငယ်ကပေါက်တတ်ကရပြောတတ်သောညကသူ့အကြောင်းသူခဏခဏပြောပြဖြစ်၍ဖြစ်သည်။

"ညပြောတာကဘယ်နေရာလဲ"

ဝေးကညကိုစလိုက်သည်။ညငယ်ငယ်စကားပြောတတ်စအရွယ်ကရွှေတောင်တောင်ကြီးကနေလာတယ်ဟု သူ့ဘာသာရည်ညွှန်းပြီးသူ့အမေကိုခဏခဏပြောပြတယ်ဆိုပြီး ညပြန်ပြောပြလို့သိရသည်။ 

"မေမေကညကိုအခုကြီးတဲ့အထိ အဲ့ကိစ္စကိုခဏခဏပြန်ပြော‌ပြနေတုန်း"

"ညကရောတကယ်လို့ထင်လို့လား"

"မသိပါဘူး ဝေးရယ် ငယ်ငယ်ကစိတ်ကူးပေါက်ရာလျှောက်ပြောတာဖြစ်မှာပေါ့"

ဝေးကရယ်ချင်သွားမိသည်။ ညငယ်ငယ်ကရွှေတောင်တောင်ကြီးပေါ်ကဂျပန်စစ်သားတစ်ယောက်ဖြစ်ခဲ့ကြောင်း၊ ရွှေတောင်ကြီးရဲ့အလယ်မှာ ကြီးမားလာတဲ့ကွင်းပြင်ကြီးနဲ့ညောင်ပင်ကြီးတစ်ပင်ရှိကြောင်းကိုခဏခဏပြောပြသတဲ့။ သို့သော် အနီးနားကရွာတွေကိုမေးကြည့်တိုင်း ရွှေတောင်တောင်ပေါ်သို့တက်ဖူးတဲ့လူမရှိ။ အရင်ခေတ်ကလူတွေသာ ဖမ်းဆီးနှိပ်စက်ခံရပြီး ‌ဒီတောင်ပေါ်စခန်းများသို့ စားနပ်ရိက္ခာ ဆန်များကိုပို့ပေးရသည်ဟု သိရသည်။ ရွှေတောင်က မြစ်ကြီးနားမြို့နဲ့ ၄၅ မိုင်နီးပါးခန့်ဝေးသည်။ 

"ဝေးကိုနတ်ပျိုးတောင်ကိုတောင်သေချာမတက်ကြည့်ခဲ့ရဘူးနော်၊ တစ်ခါတစ်လေလေးကိုယ်ချစ်ရသူနဲ့ခရီးထွက်ရတာတောင် သေချာမသွားရဘူး"

"ဪ လွယ်တာမှမဟုတ်ဘဲ ဝေးရယ် ကားတွေဆိုင်‌ကယ်တွေနဲ့ခရီးပေါက်တဲ့နေရာမှမဟုတ်ဘဲ"

"နတ်ပျိုးတောင်မှာ ဥစ္စာစောင့်တွေရှိတယ်ဆိုပြီးရွာနီးနားကလူတွေကပြောကြပေမဲ့ ဝေးကတော့ဝါးရုံတွေပဲတွေ့တယ်"

ဝေးရဲ့ပြောစကားကိုညကဟက်ဟက်ပက်ပက်ရယ်မောလိုက်သည်။ ဝေးနဲ့ညရဲ့ဝါသနာကလည်းထူးထူးဆန်းဆန်းတောင်တက်ရတာကိုမှကြိုက်သတဲ့။ တောင်ကိုမှရာဇဝင်တွေနဲ့တောင်ကိုသဘောကျနှစ်ခြိုက်သည်။ မန္တလေးတောင်ကိုနှစ်ယောက်သားခဏခဏတက်ဖြစ်ကြသည့်အတွက် တခြားမြို့ကတောင်လေးတွေကိုလဲခရီးထွက်ဖို့မျှော်မှန်းထားကြသည်။နတ်ပျိုးတောင်နဲ့ဦးထိန်တောင်ဆိုပြီး တောင်နှစ်လုံးသေးသေးလေးက လယ်ကွင်းတွေကြားထဲဟိုဖက်တစ်လုံးဒီဖက်တစ်လုံးထူးဆန်းစွာဖြစ်တည်နေသည်။ 

"ဒီရွာနားကမိန်းကလေးတစ်ယောက်က အရင်ကနတ်ပျိုးတောင်ကိုမျှစ်ချိုးလာတာတဲ့၊ နတ်ပျိုးတောင်ကကျောက်ဖျာတွေရှိတယ်မလား၊ အဲ့ဒီကျောက်ဖျာတွေပေါ်မှာပုခက်လွှဲနေကြတဲ့အင်္ကျီအစိမ်းရောင်ဝတ်ထားတဲ့ မိန်းကလေးနှစ်ယောက်ရယ် ရေဆော့နေကြတဲ့ မိန်းကလေးတွေရယ်ကိုတွေ့လို့ အိမ်ရောက်တော့သွားပြောပြတယ်တဲ့။ ပြောပြပြီးမကြာခင်မှာပဲဆုံးသွားတယ်တဲ့"

"သူတို့ကတကယ်ဥစ္စာစောင့်မို့လား"

"ဒါတော့ညလည်းမသိဘူးလေဝေးရယ်ရွာသားတွေကပြောကြတာပဲ သူ့အယူနဲ့သူပေါ့"

"ဝေးတို့လည်းမန္တလေးရောက်ရင်ဥစ္စာစောင့်ဘာညာတွေရှိရင် အမျှဝေပေးရအောင်"

"ဪ ဝေးရယ်ဥစ္စာစောင့်ဆိုမှတော့ဘယ်လိုလုပ်ကျွတ်မလဲ"

"မသိဘူးလေ "

"အမလေးဆရာမရယ် ဒါတော့သိပါကွာ"

"မသိလို့မသိဘူးပြောတာကိုဘာဖြစ်တုန်း"

"ဟုတ်ပါပြီကွာ အိပ်ကြရအောင်"

"အိပ်ပစ်တာကနှမျောစရာကောင်းတယ်၊ ညအိပ်ချင်အိပ်နှင့်လေ ဝေးကခဏထိုင်အုံးမယ်၊ လတ်ဆတ်တဲ့လေကိုရှုရှိုက်တဲ့ခံစားချက်ကရင်ထဲမှာအမြဲတမ်းအေးချမ်းနေတယ်၊ ဒီအရသာလေးကုန်ဆုံးသွားမှာ ဝေး နှမျောလို့"

"ဟုတ်ပါပြီ ခံစားပါ ခံစားပါ၊ ကျွန်တော်တဲထိုင်မှာဖုန်းဆက်လိုက်အုံးမယ်"

"အင်း"

‌ညထသွားတော့ဝေးတစ်ယောက်တည်းကျန်ရစ်ခဲ့သည်။ ကောင်းကင်ပေါ်ကိုမော့်ကြည့်တော့ လမင်းကြီးရဲ့ဘေးက သောကြာကြယ်လေးကိုတွေ့ရသည်။ ၇ ပုံစံအစဉ်အတိုင်းတည်ရှိနေသော၇စင်ကြယ်လေးကိုလည်းတွေ့ရသည်။ အဖြူရောင်ကြယ်လေးတွေရဲ့ဘေးကိုသာရောက်သွားလိုက်ချင်သည်။ မနက်ဖြန်ကိုမရောက်ချင်။ မွန်းကြပ်တဲ့လောကကြီးထဲကိုပြန်တိုးမဝင်ချင်ပါ။ ‌ညသာယောက်ျားလေးတစ်ယောက်ဖြစ်နေခဲ့လျှင်သိပ်ကောင်းမှာပဲဟု ခဏခဏအတွေးဝင်မိသည်။