ရှိုက်သံ

 "အမရာဝေး သမီးရေအတော်ပဲ"

ဝေးဌာနအရှေ့ရောက်တော့အပေါ်ထပ်ကနေဆင်းလာသော တီချယ်တင်ထားဝေနှင့်‌တန်းတိုးသည်။ 

ဝေးကားပေါ်ကဆင်းရုံရှိသေးသူကတန်းကနဲမြင်သွားခြင်းသည်။ လက်ထဲမှာလည်းစာရွက်တွေနဲ့။

"သမီးရေ ဒါလေး နေပြည်တော်အဆညရုံးကိုအမြန်ချောနဲ့ပို့ပေးပါ"

"ဪ ဟုတ်ကဲ့တီချယ်"

ဝေးသူ့လက်ထဲကစာရွက်တချို့ကိုဆွဲယူလိုက်သည်။ တီချယ်ကဝေးကိုပေးပြီးတာနဲ့အထဲပြန်ဝင်သွားသည်။ ဝေးမှာသူ့ကိုပြောနေရတာနဲ့လိုက်ပို့တဲ့ကောင်မလေးကိုမနှုတ်ဆက်အားသေးဘဲဖြစ်ရသည်။သူကလည်းထွက်မသွားသေးဘဲ အားနာလို့ထင်ပါရဲ့ရပ်စောင့်နေ‌သည်။ 

"ကျေးဇူးပဲနော် လိုက်ပို့လို့"

"ဟုတ်ကဲ့ရပါတယ်တီချယ် ပြန်လိုက်ပို့ပေးရမလားမသိဘူး"

"အာ မလိုပါဘူး ရပါတယ်"

မလိုဘူးဟုပြောရပေမဲ့တကယ်ကလိုပါသည်။ဝေးဆိုင်ကယ်ပျက်နေတာမို့ဒီနေ့ဆိုင်ကယ်မရှိပါ။သို့သော်ပြောရမှာအားနာသည်မို့ဝေးကဘာမှဆက်မပြောလိုက်ပါ။ 

"တူ တူ တူ"

စကားပြောနေစဉ် ဝေးရဲ့ဖုန်းဝင်လာသဖြင့် အိတ်ကိုထုတ်ပြီး ဖုန်းကိုကြည့်လိုက်သည်။ ဌာနကဆက်တာပင်။

"ဟဲလို..."

"အေး သမီးရေ ညနေကျရင် မနက်ဖြန်ပါရဂူအကြိုစာတမ်းဖတ်ပွဲလေးရှိလို့အဆင်ပြေတဲ့မုန့်လေးဝင်မှာထားခဲ့ပါလား၊ မနက်ဖြန်လာပို့ခိုင်းရအောင်၊ ကော်ဖီနဲ့လဘက်ရည်ရော"

"အော် ဟုတ်ကဲ့ပါ တီချယ် သမီးမှာခဲ့လိုက်ပါတယ်"

"အေးအေး သမီး ဒါပဲနော်အဲ့တာဆို"

"ဟုတ်ကဲ့ပါတီချယ်"

တ်ဖက်ကဖုန်းချသွားတော့ ဝေးသက်ပြင်းတွေချလိုက်မိသည်။ဘာလို့များဒီနေ့အလုပ်တွေပိနေတယ်မပြောတတ်။ ဆိုင်ကယ်မရှိတဲ့နေ့မှတဲ့လား။

"တီချယ် ကျွန်တော်လိုက်ပို့ပေးပါရစေ"

ကားတံခါးတစ်ဖက်ကနေရပ်ပြီးပြောနေသော ကောင်မလေးကြောင့်ဝေးလက်ခံလိုက်ရင်ကောင်းမလားဟုပြန်တွေးမိသည်။သို့သော် အားကလည်းနာနေပြန်သည်။

"တီချယ်အားမနာပါနဲ့နော် ကျွန်တော်လိုက်ပို့ပေးပါရစေ"

သူကအထပ်ထပ်အခါခါပြောနေသည့်အတွက်ဝေးလည်းခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည်။

"တက်ပါနော် ရပါတယ်ကိစ္စမရှိပါဘူး"

သူကမျက်နှာကိုပြုံးပြီးပြောလိုက်သည့်အတွက်ဝေးရင်ထဲပေါ့ပေါ့ပါးပါးဖြစ်သွားသည်။ မဟုတ်ရင်သူ့မျက်နှာကရင်ထဲကပါပြီးပြောတဲ့စကားလား၊ မပါဘဲပြောတဲ့စကားလားခွဲခြားမရ။ အခုတော့ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင်နဲ့ပြောတာကြောင့် ဝေး ကိုယ်တိုင်လဲသဘောကျသွားသည်။ 

"ဘယ်ကိုသွားမှာလဲ"

"အမြန်ချောပို့တဲ့ဂိတ်တစ်ဂိတ်ဂိတ်ကိုပေါ့၊ ပြီးတော့ လူကြီးတွေမနက်စာစားဖို့အဆင်ပြေတဲ့ဆိုင်တစ်ဆိုင်လောက်၊ လက်ဘက်ရည်တို့နှပ်ကော်ဖီတို့ကောင်းတဲ့ဆိုင်ကိုရော"

"အစားအသောက်ကဘာဖြစ်ဖြစ်ရသလား"

"လူတိုင်းစားနိုင်တာမျိုးဆိုအဆင်ပြေပါတယ်ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ဌာနကလူကြီးတွေကတော့ အမြဲတမ်း ပရာတာ၊ ထပ်တရာ၊ လိပ်ခုတ်တွေစားနေရလို့အီနောက်နေလောက်ပြီ အသစ်အဆန်းလေးဖြစ်ရင်တော့အဆင်ပြေတာပေါ့"

"ဟုတ်လား ဒါဆို Tago ကိုစားဖို့အဆင်ပြေမလား တီချယ်"

"Tago ကဘာလဲ"

သူကကားကိုနောက်ပြန်ဆုတ်ပြီးအပေါက်ဝဖက်ကွေ့ရင်းဝေးကိုမေးနေခြင်းရယ်ပါ။ ဝေးက social ကောင်းတဲ့အထဲမပါပေမဲ့ကိုယ့်ကိုရင်းရင်းနှီးနှီးဆက်ဆံရင်တော့ ပြန်ပြီးရင်းရင်းနှီးနှီးဆက်ဆံတတ်တဲ့အကျင့်ရှိသည်မို့သူနဲ့စကားပြောရတာကဝေးအတွက်တော့အဆင်ပြေပါသည်။

"Tago ကပိုအဆင်ပြေမယ်ထင်မိလို့ပါ ကျွန်တော်ကစားသောက်ဖွင့်တာမကြာသေးပါဘူး အင်ဒိုနီးရှားအစားအစာနဲ့တရုတ်အစားအစာတွေရပါတယ်၊ လဘက်ရည်၊ နှပ်ကော်ဖီမျိုးစုံ၊ Milk Tea နဲ့ အအေးမျိုးစုံလဲရပါတယ်"

"ဪ"

"ဒီမှာပါ ကျွန်တော့်လိပ်စာကတ်ပါ"

သူကကား Dashboard ပေါ်ကလိပ်စာကတ်လေးကိုထုတ်ပေးတော့ဝေးကလှမ်းယူလိုက်သည်။ 

Treasure Food Villa တဲ့။

"Tago အကြောင်းလေးပြောပြပါလား၊ အဆင်ပြေရင် မှာချင်ပါတယ်၊ အသစ်အဆန်းလေးတွေဆိုရင်စမ်းပြီးစားကြည့်ချင်ကြမှာပါ"

"Tago က အင်ဒိုအစားအစာတစ်မျိုးပါ သူကကြက်၊ ဝက်၊ အမဲနဲ့ရပါတယ်။ နံပြားလိုမျိုးကိုလိပ်ပြီး ပဲ၊ဆောစ့်၊ အသီးအရွက်နဲ့အသားတွေထည့်စားရတာပါ၊ အီစေတဲ့အစားအစာမျိုးလဲမဟုတ်ပါဘူး ၊ အဆင်ပြေမယ်ဆိုရင်မှာယူစားသုံးကြည့်ပါအုံး"

"လဘက်ရည်ကျတော့ရောစီလုံတီးရလား"

"စီလုံတီးရပါတယ်တီချယ်"

"အဲ့တာဆိုရင်မနက်ဖြန်မနက်၇ခွဲအမီဌာနကိုလာပို့ပေးလို့ရလား Tago ၁၀ ပွဲနဲ့ စီလုံတီး၂ခွက်၊ ပုံမှန် ၇ခွက်၊ နှပ်ကော်ဖီ ၁ခွက်"

"ဪ ဟုတ်ကဲ့ပါ တီချယ် ကျွန်တော့်ကိုတီချယ့်ဖုန်းနံပါတ်လေးပေးထားပေးပါနော် မနက်ဖြန်ရောက်ရင်ဆက်သွယ်‌ဖို့ပါ"

"အင်း ရပါတယ်"

"--- Express မှာပဲရပ်လိုက်မယ်နော် အဲ့ဒီကအမြန်ချောရတယ်"

"အင်း ရတယ်"

ဆိုင်ရှေ့ရောက်တော့ဝေးကပစ္စည်းယူပြီးဆင်းသွားလိုက်သည်။ သူကတော့ဆင်းမလာပါ။ ကားထဲကနေထိုင်စောင့်နေ‌သည်။ကိုယ့်အရှေ့မှာလူတော်တော်များသည်မို့အချိန်တော်တော်ကြာအောင်စောင့်လိုက်ရသည်။ ဝေးနဲ့ညနဲ့တွေ့ဆုံမှုကရိုးရှင်းလွန်းပါသည်။ သာမန်တွေ့ဆုံမှုမျိုးကနေ ချစ်သူလိုပတ်သက်မှုမျိုးကိုရောက်ရှိစေဖို့ဘယ်အရာတွေကများတွန်းအားပေးမိခဲ့သလဲဝေးမသိပါ။

"ဝေး အထဲဝင်တော့လေ ခြင်တွေဖြုတ်တွေရှိတယ်"

အပြင်မှာတစ်ယောက်ထဲတွေးနေစဉ်ညရဲ့အသံကြောင့်ဝေးသတိဝင်လာခဲ့သည်။ နာရီကိုကြည့်လိုက်တော့ ၉ နာရီခွဲလေပြီ။ ‌ညလေအေးအေးလေးတွေကတချက်တချက်သုတ်လာလျှင် စိမ့်စိမ့်သွားသလိုနေလို့လဲကောင်းသည်။ လတ်ဆတ်တဲ့လေသည် မွန်းကြပ်လှတဲ့မြို့ကြီးပြကြီးကလေနဲ့မတူပါ။ လတ်ဆတ်သည်။ ရှုရှိုက်လိုက်တိုင်းခွန်အားပြည့်သလိုခံစားရသည်။

သို့သော်ကြာကြာနေလျှင်အအေးပတ်မည်စိုး၍ ညရှိရာတဲလေးထဲသို့ဝင်လာခဲ့သည်။ မီးအိမ်အရောင်မှိန်မှိန်လေးနဲ့တဲထဲမှာကနေချင်စဖွယ်အပြည့်ပါ။

ဝေးကညရဲ့ရင်ခွင်ထဲမှာလှဲချလိုက်သည်။ ညရဲ့လက်မောင်းကဝေးအတွက်တော့ခေါင်းအုံးလေးပါပဲ။

"ဒီလိုညတွေကိုမကုန်စေချင်ဘူးညရယ်"

ညကအသက်ပြင်းပြင်းတစ်ချက်ရှုထုတ်လိုက်သည်။ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်အပြစ်ရှိသလိုခံစားလိုက်ရပေမဲ့ဝေးအဲ့တာတွေမသိချင်ပါ။

"မကုန်စေချင်ဖို့တတ်နိုင်တဲ့သူက ကျွန်တော်မှမဟုတ်တာဝေးရယ်"

ညရဲ့စကားတွေမှာအဓိပ္ပာယ်တွေအများကြီးပါသည်။ညဆိုလိုချင်တာကိုဝေးသိသည်။သို့သော်ဝေးအတွက်ခက်ခဲတဲ့အရာတွေဖြစ်နေသည်။ ခက်ခဲသည်ထက် ဝေးရင်မဆိုင်ချင်၊ ရင်မဆိုင်ရဲပါ။ အရာအားလုံးကိုမဖြေရှင်းဘဲထားချင်သည်။ သို့သော်‌ညကဒီလောက်ကအပြင်ပိုမပြောပါ။ ညကသဘောထားကြီးတာကိုတော့ဝေးသဘောကျပါသည်။

"ဝေးကိုတော့စိတ်ကုန်မသွားနဲ့နော်ည"

"ကျွန်တော်ကဒီလောက်ချစ်တာကို၊ ဝေးကိုထားသွားစရာလား"

"ဝေးကိုစိတ်ပျက်သွားမှာစိုးတယ်"

"မပျက်ပါဘူးဝေးရယ်ကတိပေးပါတယ်"

"အဲ့တာတကယ်ပြောနေတာလားညရဲ့"

"တကယ်ပေါ့ဝေးရယ်"

ပြောပြောဆိုဆိုညကဝေးရဲ့နဖူးလေးကိုငုံ့နမ်းလိုက်သည်။ ဝေးကတော့ညရဲ့ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်လိုက်သည်။

"ညရဲ့ကိုယ်သင်းနံ့ကိုရှုရှိုက်မိတော့ ရုပ်ရှင်ကြည့်တဲ့ညနဲ့ဟိုပွဲသွားတဲ့ညကိုသတိရမိတယ် ည"

"အဟားတော်ပါ အဲ့ဒီပွဲတွေကတော့ ကျွန်တော့်ကိုမေ့မရအောင်လုပ်လိုက်တာပါပဲ"

"အဲ့ဒီပွဲတွေသာမရှိခဲ့ရင်ကျွန်တော်တို့လဲဆုံစရာအကြောင်းမရှိဘူးနော်"

"ဒါပေါ့ညရဲ့"

"ဝေးကိုကျွန်တော်သိပ်ချစ်တယ်"

"အတူတူပါပဲညရယ်"

တိတ်ဆိတ်ခြင်းနှင့်အတူတိုးညင်းညင်းစကားတွေလေးတွေကရွှေတောင်တောင်ကြီးမှာဝဲဖြာလျက်။