ရှိုက်သံ(၂)

 ဝေး အလုပ်သင်တက္ကသိုလ်ဆရာမပေါက်စအဖြစ်ကျောင်းဆရောက်ရောက်ချင်းမှာပင် Teacher ဒေါ်တင်မျိုးရီကဝေးကိုအကူအညီတောင်းသည့်အတွက် ဝေး အဝေးသင်တက္ကသိုလ်ကျူရှင်ဝိုင်းသို့ရောက်လာခဲ့သည်။ ဆရာမဒေါ်တင်မျိုးရီကလည်း ဝေးကိုဘာလို့ရွေးသလဲဝေးမသိ။ တကယ်တော့ စာသင်ရမှာကိုဝေးအင်မတန်ကြောက်ပါသည်။ Part-time အဖြစ်လုပ်ရသောကြောင့် ဝေးမှာကျောင်းချိန်နဲ့တဖက်စီအလုပ်လုပ်ရခြင်းဖြစ်သည်။ ဆရာမဒေါ်တင်မျိုးရီက အဝေးသင်တက္ကသိုလ်ကျူရှင်ဝိုင်းဖွင့်ထားသည့်အတွက် ဝေး ကိုစာသင်ပေးဖို့အကူအညီတောင်းသည်။ ပထမနှစ်ကတည်းက ဝေးရဲ့ဆရာမအရင်းဖြစ်သဖြင့် ဝေး အနေနဲ့ငြင်းလို့လည်းမကောင်း။ တကယ်ကဝေးမှာ ကျောင်းသားတွေကိုကြောက်သည့်စိတ်ရှိသည်။ ဝေးရဲ့လုပ်သက်က နှစ်နှစ်မြောက်ရှိနေပြီဖြစ်ပေမဲ့ ဝေးအောက်ငယ်သော ကလေးတွေကိုသာဝေးကဆရာလုပ်ဖူးသည်။ 

အဝေးသင်ဆိုတာမျိုးကကျောင်းသားပေါင်းစုံသည်။ တချို့ကအသက် ၃၀ ကျော်အထိပါသည်။ လုပ်ငန်းနယ်ပယ်မျိုးစုံ၊ နေရာမျိုးစုံကဖြစ်ကြသည့်အတွက် ဝေးလိုအသက်၂၃ နှစ်ပတ်ချာလည် မလောက်လေးမလောက်စားဆရာမပေါက်စကိုလေးစားကြပါ့မလားဆိုသောအတွေးကလည်း စိတ်ကိုဖိစီးစေသည်။ 

ဝေးကိုဆရာမကယုံလွန်းအားကြီးတာများ လာခဲ့ဖို့သာမှာလိုက်သည်။ ဘာသင်ရမယ်ဆိုတာဝေးကိုမပြောလိုက်ပါ။ ဌာနမှာလည်းကျောင်းပိတ်ရက်မို့ အလုပ်ပါးသဖြင့်ခဏဟုခွင့်တိုင်ကာလာခဲ့ရသည်မို့ ရင်ကလည်းတထိတ်ထိတ်။

"သမီး ရောက်ပြီလား"

အပြာရောင်ယူနီဖောင်းလေးကိုဝတ်ဆင်ကာ ဆံထုံးကိုကျစ်နေအောင်ထုံးထားသောဝေးပုံစံက လူသေးပေမဲ့ ဆရာမပုံစံအပြင်အဆင်နဲ့မို့ လေးစားလောက်ပါရဲ့ဟု တွေးမိပြီးအားတင်းထားသည်။ ဆရာမကအရှေ့ကနေထွက်ကြိုနေလေသည်။ စာကျက်သံပေါင်းစုံဆူညံနေသော စာသင်ခန်းထဲ ဘယ်လိုလူတွေရှိနေလေမလဲ ဝေးမှာတော့ရင်တထိတ်ထိတ်။

"လာ သမီး ဒီမှာ သမီးကို စတုတ္ထနှစ်ကို သင်ခိုင်းမလို့ သမီးက စတုတ္ထနှစ်ကိုသင်ပေးနော် စကားပြေအချိန်မို့စကားပြေသင်ပေးနော်"

ဆရာမကစာအုပ်တစ်အုပ်ကိုလက်ထဲထည့်ပေးလိုက်သည်။ ဝေး ကအဝေးသင်မတက်ဖူးသည်မို့ အဝေးသင်ကစာတွေနဲ့ဝေးမရင်းနှီးပါ။ ထို့ကြောင့် သင်နိုင်ပါ့မလားဟူသောစိုးရိမ်စိတ်နဲ့အတူ ဆရာမညွှန်ပြရာကိုလာခဲ့လိုက်သည်။ ဝေး ဝင်ဝင်လာချင်း ဝုန်းကနဲထကြသည်။

"မင်္ဂလာပါ ဆရာမ"

ရင်တွေတထိတ်ထိတ်ခုန်ပြီး ခြေဖျားလက်ဖျားတွေအေးစက်နေသော်လည်း မာန်ကိုယ့်ဖို့ဟုအားတင်းကာရင်ကိုကော့လိုက်သည်။

"ထိုင်ပါ"

သူတို့အားလုံးအရှေ့မှာ အသေးဆုံးက ဝေးဖြစ်နေလေသည်။ ၅ပေ ၃ လက်မသာရှိသောဝေးရဲ့အရပ်က သူတို့ထနှုတ်ဆက်လိုက်တော့ ဝေးကိုကျော်တက်သွားကြသည်။ လူကောင်သေးသေးလေးဟုအမြဲအပြောခံရသဖြင့် ဒီတစ်ခါကိုယ်ကကလေးလေးလိုဖြစ်နေသည့်အတွက်လည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်မကျေနပ်မိ။

အားလုံးကထိုင်လိုက်ကြပေမဲ့ ဝေး သူတို့မျက်နှာကို စေ့စေ့မကြည့်ရဲဘဲ စာအုပ်ကိုသာလှန်လှောကြည့်နေမိသည်။ 

"ဘယ်ရောက်ပြီလဲ"

"မြန်မာ့ပန်းချီပညာ"

တပြိုင်တည်းလှမ်းအော်ကြသည့်အတွက် ဝေးက ထိုစာမျက်နှာကိုလှန်လိုက်သည်။ တတွတ်တွတ်စကားပြောသံများကြားသော်လည်း ငါကဆရာမဟုမာန်ကိုတင်းပြီး ပန်းချီပညာဟာ ပုဂံခေတ်ကတည်းကထွန်းကားခဲ့ကြောင်း ဇာတ်နိပါတ်တော်များကိုဘုရားတန်ဆောင်းများတွင်ရေးထိုးလေ့ရှိကြကြောင်း စသဖြင့် ဝေဝေဆာဆာရှင်းပြနေတုန်း

"တီချယ် ဒါ‌ဆို့ပုဂံခေတ်ကပီကာဆိုကိုမီတဲ့လူမရှိဘူးပေါ့နော်"

အနောက်ကနေအော်လိုက်သော အသံကြောင့်တချို့ကဝိုင်းရယ်ကြသည်။ ဝေးမှာရယ်ရမလို၊ မျက်နှာတင်းပြရမလိုဖြစ်နေတုန်း

"ဟ အပြောင်အပျက်တွေပြောနေတာကအချိန်ကုန်စေတယ်ဟ၊ ဒီမှာစာလာသင်တဲ့လူတွေက အလုပ်အကိုင်နဲ့ ရတဲ့အချိန်လေးဖဲ့ပြီးစာလာသင်ကြရတာ အားလုံးက ကျောင်းသီးသန့်လာတက်တဲ့သူချည်းမဟုတ်ဘူး နည်းနည်းပါးပါး အားနာကြအုံး"

ထပြောလိုက်တာကရှေ့ဆုံးတန်းကဆံပင်ပခုံးပေါ်ဝဲဝဲနှင့်ကောင်မလေးပင်။ ဝေးကတော့ဘာမှမပြောတတ်ဘဲ သူတို့ကိုသာကြောင်ကြည့်နေမိသည်။ ထိုကောင်မလေးကိုတော့ အတော်လေးချီးကျူးမိသည်။ အတော်ပြောရဲတာပဲဟုစိတ်ထဲကမှတ်ချက်ပေးမိသည်။ ထိုကောင်မလေး ထပြောလိုက်ချိန်ကစပြီးစာသင်ရတာအတော်အဆင်ပြေသွားပြီးငြိမ်ကျသွားသည်။ တစ်နာရီတိတိအချိန်ကုန်ပြီးနောက် နှုတ်ဆက်ချိန်မှာတော့ လည်ချောင်းတွေနာပြီး ထွက်လာခဲ့ရသည်။ ပထမဆုံးစာသင်အတွေ့အကြုံမို့ ဒီလောက်မောမှန်းမသိခဲ့။ ထို့ကြောင့် ဘေးအခန်းက ဆရာမဒေါ်တင်မျိုးရီဆီလာခဲ့ပြီး

"ဆရာမ သမီးဌာနပြန်လိုက်ပါအုံးမယ်ရှင့်"

"ပြီးသွားပြီလားသမီး"

"ဟုတ်ကဲ့ဆရာမ ပြီးသွားပြီရှင့်"

"အေး အေး သမီးလေး မနက်ဖြန်လဲဒီအချိန်ပဲနော်"

"ဟုတ်ကဲ့ဆရာမ"

ဆရာမကိုနှုတ်ဆက်ပြီးထွက်လာခဲ့တော့ ခုနက အတန်းဆင်းလာတဲ့လူအုပ်ကြီးနဲ့တိုးသည်။ ဝေးကတော့ ‌ခြေလျင်လာသည်မို့ ပိုက်ဆံအိတ်လေးလက်ကဆွဲကာ လျှောက်လာခဲ့သည်။

"တီချယ် ခြေလျင်ပြန်မှာလား ဝေးလား"

"ဪ မဝေးပါဘူး သ.."

သမီးဟုခေါ်ရမှာနှုတ်ကမယဉ်သေးတာမို့ရပ်လိုက်မိသည်။ သူကကိုယ့်အောက်ငယ်လား၊ ကြီးလားမသိတာမို့ဘယ်လိုမှတော့မခေါ်ချင်၊ သို့သော် နာမ်စားတစ်ခုတော့လိုသည်။ သမီးဆိုသောနာမ်စားသည်ကား ကိုယ့်အပေါ်လေးစားအောင်ပြောလိုက်သည်ဟုယူဆသဖြင့်

"သမီး"

စကားကိုပြန်ဆက်ပြောလိုက်သည်။ ဝေးကလမ်းလျှောက်ရင်းသူ့မျက်နှာကိုကြည့်လိုက်တော့ ခုနကထပြီးပြောတဲ့ကောင်မလေးပင်။ သူကလမ်းလျှောက်ရင်း ဆိုင်ကယ်တွေကားတွေထားသည့်အနားရောက်လေတော့ဝေးကိုသေချာကြည့်ပြီး

"တီချယ် သမီးလိုက်ပို့ပါရစေ"

"အာ ရပါတယ် နီးနီးလေးမို့ မလိုပါဘူး"

"လမ်းလည်းကူးရအုံးမှာပဲတီချယ်ရယ် မိန်းထဲပြန်သွားမှာမလား လမ်းကြုံလို့ပါ သမီးလိုက်ပို့လိုက်ပါ့မယ်" 

ဝေးဘယ်လိုဆက်ငြင်းရမယ်ဆိုတာမသိတော့သဖြင့် သူဆိုင်ကယ်ထုတ်အောင်စောင့်နေလိုက်သည်။ သို့သော် သူကဆိုင်ကယ်နဲ့လာတာမဟုတ်ဘဲ ကားနဲ့လာတာမို့ ဝေးလည်းသူ့ကားနောက်လိုက်စီးလာခဲ့သည်။ထိုနေ့က ညဆိုတဲ့ကောင်မလေးကိုဝေးဘဝထဲဝင်လာခဲ့တဲ့နေ့ပင်။