ရှိုက်သံ(၁)

 "သူ့ကိုလွမ်းခွဲပေးပါလားဝေး"

ညရဲ့နှုတ်ခမ်းမှရုတ်တရက်ထွက်လာသောစကားသံကြောင့် ညရဲ့ပခုံးပေါ်မှီပြီးကောင်းကင်ကိုမော့ကြည့်နေသော ဝေးရဲ့မျက်လုံးတွေကရုတ်တရက်အာရုံလွှဲပြီးပခုံးလေးပေါ်ကနေ ခွာလိုက်မိသည်။ ညရဲ့မျက်နှာကိုလရောင်ရဲ့အကူအညီကြောင့် ဝေး ဝိုးတဝါးမြင်နေရသည်။ ဆွေးဆွေးမြေ့မြေ့ထိုင်ငေးနေသည့် ညရဲ့မျက်ဝန်းများက ဝေးအပေါ်စိတ်ပျက်နေခြင်းလား ဒါမှမဟုတ် ဝေးနဲ့ညတို့ရဲ့အကြောင်းတွေကိုစိတ်ကုန်နေခြင်းလားဝေးမပြောတတ်။

‌ညရဲ့မျက်ဝန်းတွေကတော့ကောင်းကင်ပေါ်ကကြယ်လေးတွေကိုသာတစိုက်မတ်မတ်ကြည့်ရှုနေဟန်တူပါသည်။

ဝေးသက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်မိသည်။ ဖြစ်နိုင်လျှင်အချိန်တွေကိုရပ်တန့်ထားချင်သည်။ ရွှေတောင်တောကြီးရဲ့တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်မှုက ချစ်သူတွေအဖြစ်မဟုတ်ဘဲသာမန်လူသာဆိုလျှင် ကြောက်ရွံ့စိတ်ကအရာရာကိုကြီးစိုးနေပေလိမ့်မည်။ ပေ၉၀၀၀ ကျော်မြင့်သောရွှေတောင်တောကြီးရဲ့ခြေရင်းမှာထိုင်နေမိသော ဝေးနဲ့ည။ 

ရွှေတောင်ဆိုတာ မန္တလေးမြို့နဲ့မိုင်၄၀၀ နီးပါးဝေးသော ကချင်ပြည်နယ်ရဲ့တောင်တန်းကြီးတစ်ခုပင်။ ဂျပန်ခေတ်ကဂျပန်စစ်သည်တို့ရဲ့နားခိုရာဖြစ်သလို ခေတ်အဆက်ဆက်တိုက်ပွဲများကျင်လည်ကျက်စားခဲ့ရာနယ်မြေဖြစ်သည်။ 

ဝေးနဲ့ညကတော့တောင်ကြီးဆီမတက်ရဲပါ။ တောင်ခြေကတဲလေးတစ်တဲဆီသာ ခရီးထွက်ခဲ့ခြင်းရယ်ပါ။ တောင်ခြေရင်းဆိုသော်လည်း လယ်ကွင်းထဲကမီးရောင်မှိတ်တုတ်မှိတ်တုတ်လေးများကိုတော့ တစ်ချက်တစ်ချက်လှမ်းလှမ်းမြင်နေရသည်။ 

‌ညကထိုနေရာတွေဆီသာငေးမောနေရင်းဝေးဆီပြန်လှည့်မကြည့်လာပါ။ ညကိုအားနာစိတ်ဖြစ်ရသည်။ တစ်ခါတစ်လေ လွတ်လပ်စွာပျံသန်းခွင့်ပေးလိုက်ချင်သည်။ ဝေးအနားကနေခပ်ဝေးဝေးကိုလွှင့်စင်သွားလိုက်စေချင်သည်။ ဒါမှမဟုတ် ဘယ်တုန်းကမှမရှိခဲ့ဖူးသော ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်လို ပျောက်ကွယ်သွားလိုက်စေချင်သည်။

သို့သော် ဝေး လက်လွှတ်လက်နိုင်သလား၊ လက်မလွှတ်လိုက်နိုင်သလားမသိပါ။ ‌သို့သော် အဆင်မပြေဟန်ပြနေသောညရဲ့ပုံရိပ်များက အပျော်ခရီးထွက်လာချိန်မှာပင်ဟန်ဆောင်နိုင်ခြင်းမရှိတာကိုတွေ့ရတော့ ဝေး ဝမ်းနည်းရသည်။

"ဝေးတောင်းပန်ပါတယ်ညရယ်"

လေပြေတွေတချက်ချက်တိုးဝှေ့လာသည့်ကြားမှာအသံတိုးညှင်းညှင်းလေးကိုပေးလိုက်မိသည်။ သို့သော်ညရဲ့မျက်ဝန်းတွေကလှုပ်ရှားမသွားပါ။ အသံတစ်စုံတစ်ရာလည်းထွက်လာခြင်းမပြုပါ။ ဝေးနဲ့ညတို့ကြားကြားရသည့်အသံဆိုလို့တောထဲကသစ်ပင်တွေအချင်းချင်းပွတ်တိုက်သံသာလျှင်ကြားရသည်။ တိတ်ဆိတ်သောတောရဲ့အခြေအနေတွေက လူကိုတော့အေးချမ်းစေပါသည်။ သို့သော် ညရဲ့စိတ်ကိုတော့အေးချမ်းစေဟန်မတူပါ။

ဝေးရဲ့မျက်ဝန်းအစုံကိုမှိတ်ချလိုက်သည်။ ညရဲ့အမြင်မှာဝေးကလှည့်စားနေခြင်းလို့ထင်လေရက်မလား၊ ဝေးရဲ့အချစ်တွေကိုမယုံသင်္ကာဖြစ်နေလေမလားကို ဝေးအတော်စိုးရိမ်မိပါသည်။ 

"တူ......တူ.....တူ"

Vibrating လုပ်ထားသောဝေးရဲ့ဖုန်းလေးကမြင်လာသဖြင့် ညရဲ့မျက်ဝန်းတွေကဝေးရဲ့ဖုန်းလေးဆီအကြည့်ရောက်လာသည်။ ဝေးအားနာမိပါသည်။ သို့သော် 

"‌ည တိတ်တိတ်လေးနေပေးပါနော်"

နှုတ်ခမ်းကိုလက်နဲ့ဖိပြပြီး ပြောလိုက်တော့ နေရာကနေဆတ်ကနဲထသွားလေသော ညရယ်ပါ။ ဝေးစိတ်မကောင်းပါ။ သို့သော် ဝေးမှာရွေးချယ်ခွင့်များများစားစားမရှိပါ။

"ဟဲလို ဝေး"

တဖက်ကထွက်လာသော ကိုကို့ရဲ့အသံကကြည်လင်ပြတ်သားနေသည်။ ဝေး ဖုန်းပြောချင်စိတ်မရှိသော်လည်း နေ့စဉ်ပြုလုပ်နေကျအကျင့်တစ်ခုလိုဖြစ်နေပြီမို့ ‌ဖုန်းပြောပြီးမှသာ ဝေး လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေခွင့်ရမည်ဟုသတ်မှတ်ထားသဖြင့် ဖုန်းမြန်မြန်လာပါစေဟုသာ‌ဆုတောင်းနေမိသည်။ အခုလည်းမြန်မြန်ပြီးစေချင်သည့်စိတ်သာရှိသည်။

"ကိုကို ဒီနေ့ထမင်းသိပ်စားလို့မကောင်းဘူး ဝေးရယ်"

ရယ်မောပျော်ရွှင်နေသောကိုကို့အသံကဝေးကိုတော့မပျော်ရွှင်သွားစေပါ။ ခါတိုင်းဆိုလျှင် ကိုကို့ကို စမတ်ကျသည့်အမျိုးသားတစ်ယောက်အဖြစ်သာမြင်လိုသည့်အတွက် ဝေး စိတ်ကြိုက်ကိုကို့ကိုချယ်လှယ်ခဲ့သည်။ ဝေးရဲ့သဘောအတိုင်းလည်း ကိုကိုကတသဝေမတိမ်းလိုက်နာပေးခဲ့သည်။ ညနဲ့မတွေ့ခင်အထိ ကိုကိုကဒီလိုပြောလျှင်

"ဝေးကိုချစ်ရင်စားနိုင်ရမှာပေါ့" ဟုဝေးပြောမိမှာသေချာပါသည်။သို့သော်တစ်နေ့ထက်တစ်နေ့ ကိုကိုဆိုတာ ဝေးအတွက်အထုပ်အပိုးကြီးတစ်ခုလို လေးလံလာသည်။ ကိုကိုနဲ့ဝေးရာမှာသာနေချင်သည်။ ‌ညဆိုတဲ့ဖြစ်တည်မှုလေးနဲ့သာဝေးဘဝကိုရှေ့ဆက်ချင်နေသည်။ သို့သော် ၅ နှစ်ကျော်ချစ်သူသက်တမ်းတစ်ခုကိုကိုကိုကလွယ်လွယ်ပြတ်စဲစေမှာမဟုတ်သလို နိုင်ငံခြားကပြန်လာလျှင်လက်ထပ်ဖို့ရည်ရွယ်ထားခဲ့သည်။ ညကိုမတွေ့မိအချိန်တွေကပေါ့။

"ဝေးနေမကောင်းဘူးလား"

တဖက်မှမေးလာသောအသံကြောင့်ဝေးသက်ပြင်းလေးချလိုက်မိသည်။ စီးကရက်တစ်လိပ်ကိုမီးညှိကာမီးခိုးငွေ့တွေကိုရှုထုတ်ပြီး ဝေးကိုကျောပေးထားသော ညကိုလှမ်းကြည့်နေမိသည်။ ဝေးအပေါ်စိတ်တိုတဲ့အခါ ညဟာဆေးလိပ်သောက်လေ့ရှိပါသည်။ ဆေးလိပ်ဆိုတာက ဝေးအမုန်းဆုံးပင်။ သို့သော် အခုချိန်မှာ ညအမုန်းဆုံးကလည်း ဝေးဖြစ်နေပေမည်။

"ဝေးနေကောင်းတယ် ကိုကို အရမ်းအိပ်ချင်နေလို့"

မုသားတချို့ကိုသုံးလိုက်မိသည်။ လိမ်ညာနေရခြင်းတွေအတွက်လည်း ကိုကို့ကိုအားနာရသည်။ သို့သော် ညကိုလည်းအားနာရသည်။ 

"အခုတလော ဝေးကကိုကို့ကိုရှောင်နေသလိုပဲ၊ ကိုကိုနဲ့ဝေး video call မပြောဖြစ်တာကလဲတစ်လကျော်ကြာပြီ၊ ဝေးကိုကို့ကိုစိတ်ဆိုးနေတာလား"

ဝေးအခုတလော ကိုကို့မျက်နှာကိုလုံးဝကိုမမြင်ချင်လောက်အောင်ဖြစ်နေမိသည်။ ထို့ကြောင့် အကြောင်းမျိုးမျိုးနှင့်ရှောင်နေမိသည်။ ကိုကို့ကိုမုန်းလို့မဟုတ်။ သို့သော် ကိုကို့မျက်နှာကိုမမြင်ချင်၊ မတွေ့ချင်တော့တာက တစ်နေ့ထက်တစ်နေ့ပိုပိုဆိုးရွားလာနေသည်။ ကိုကို့ကိုလည်းအားနာမိပါသည်။

"ဝေး ကိုကို့ကိုစိတ်မဆိုးပါဘူး၊ ဝေး အိပ်တော့မယ် ကိုကို ဒါပဲနော်"

ဒါပဲနော်ဆိုတာနဲ့အတူဝေးဖုန်းကိုပါတန်းချပစ်လိုက်သည်။ ဖုန်းချပြီးပြီးချင်းသစ်ပင်အောက်မှာရပ်ကာ လယ်ကွင်းတွေဆီငေးပြီးစီးကရက်သောက်နေသော ညရှိရာသို့တစ်လှမ်းချင်းလှမ်းသွားလိုက်သည်။ ညကလှည့်မကြည့်လာသလို ဂရုလည်းစိုက်မနေပါ။ ထို့ကြောင့် နောက်ကနေ ညရဲ့ခါးလေးကိုသိုင်းဖက်လိုက်မိသည်။